De eerste keer droogvallen

28 juli - Krabbenkreek. We willen graag een keer droogvallen. Omdat we dat nooit eerder hebben gedaan lijkt de plaat tegenover Sint Annaland ons een mooie gelegenheid. Mooi vlak, zand, geen drukke vaargeul in de buurt. laag water is rond twee uur. We vertrekken tegen elfen.

Het water boven de plaat is al redelijk ondiep maar we kunnen er nog goed varen. Na een poosje gooien we het anker uit. Met de vaarboom peilen we rond de boot en merken al snel dat het water bij het achterschip veel dieper is dan bij de punt... we verleggen een stuk naar voren waar het overal even diep is. Tsja, en dan nu maar wachten. Lang hoeven we niet te wachten want het waterpeil daalt snel. Voor we het weten kunnen we door het water rond de boot lopen. We liggen nog niet vast.
Achter ons waar de plaat hoger is wordt de strook zand steeds breder en komt steeds dichterbij. Dan voelen we eindelijk de bodem. Het is een leuke belevenis. Ik zit op het bankje aan bakbood. Martijn speelt binnen in de kajuit. Karin komt naast me zitten en dan.....kiepen we achterover! Het is maar een klein stukje maar we schrikken toch even. De kielbalk onder het schip is ongeveer 20 cm hoog en ligt op het zand.
De boot gaat daardoor op een van de twee zijden liggen. Een heel klein beetje schuin maar wel net lastig. Voor Banjer om de kajuit uit te komen want het trapje is scheef. Voorhet koken want het gasfornuis is zo scheef dat je de pan liever wilt vasthouden. Na een poosje ruiken we diesel... Ik ga op onderzoek uit en heb al meteen een vaag vermoeden. Dat wordt bevestigd want ook de diesel loopt naar 1 kant. Boven in de dop zit een gaatje voor de ontluchting en uit dat gaatje druppelt nu de diesel... Da's ten opzichte van alle andere ongemakken van het scheef liggen wel de minst fijne. Ik zoek een stukje hout en een plastic zakje en dicht het gaatje. We gaan vanaf nu op zoek naar een gesloten dop voor het droogvallen.

En dan is al het water weg! Het is een beetje een vreemde gewaarwording. Het blijkt dat we de boot precies op de punt van een zandplaat hebben geparkeerd. Achter ons een geul en voor ons de Krabbenkreek waar een aantal schepen liggen te ankeren. Doe dat maar beter na. Het is wel een fantastisch gezicht.
We lopen rond de boot en vangen garnalen met Martijn. Als we terug komen van een stukje wandelen met Banjer staan er twee mannen bij de boot. De een staat er in pose voor en de ander maakt foto's. We zijn een soor toeristische attractie lijkt het! Vanaf Sint Annaland komen af en toe mensen met motorbootjes naar de plaat om er rond te lopen. Kinderen zoeken kokkels om te verkopen aan de plaatstelijke restaurants. 10 Euro per emmer krijgen ze. Het droogvallen is een geweldige ervaring. Hoe zal dat zijn als je echt in de middle of nowhere ligt. Even snel als het water verdween, komt het ook weer op en voor we het weten drijven we weer. Grappig moment als je dan weer los komt.

De boot draait zich in de wind (of was het nou de stroom) achter het anker. Dat anker hebben we voor de zekerheid nog wel even verlegd om te voorkomen dat we vannacht bij een draai onverhoopt in de geul terecht  komen. Dan liggen we namelijk echt scheef! Handige manier gevonden om het anker goed vast te krijgen: Ketting strak trekken en het anker een stuk in de grond drukken. Een ander gaat dan op de ketting staan zodat deze extra spanning krijgt. Een beetje met het anker heen en weer bewegen en de bladen graven zich diep in het zand. Vannacht vallen we nog een keer droog. De vraag is wie er dan uit zijn bed rolt...