Resumé

26.05.2009 - Resume de inzichten opgedaan bij het klussen dit voorjaar:

Een klus duurt langer naarmate het eindresultaat onbekend is.
Het resultaat kan mee- of tegenvallen, en dan is anders soms beter, soms minder dan bedacht. De volgende keer kun je het proces beinvloeden voor een beter resultaat (misschien toch een betere kwast kopen?). In andere gevallen moet je op zoek naar ander materiaal, een betere afstemming of aanpak, en soms tijd.
Het is zoeken naar een optimaal resultaat. Dat bevindt zich voor mij op dit moment ergens tussen eindresultaat en bestede tijd.

Plamuren is een vak. Het is goed te leren maar je moet er tijd in investeren.

De Pirago is een uitkomst op plaatsten waar je niet mag flexen (zoals in een haven). Flexen is beter en sneller (toch stiekum even geprobeerd) maar moet je binnen of thuis doen.

Een stuiterende pirago draait onherroepelijk in de verkeerde richting ( en slijt dan ook heel erg snel...)

Eikenhout heeft voorrang boven ander hout.

Er zijn meer dan twee handen nodig om het roer op te hangen.

In de kajuit maakt het niet uit of je in, of naast het water ligt.

Amerlock is een raar goedje. De vluchtige delen zijn giftig, de vaste stof geschikt voor behandeling van drinkwatertanks (binnenkant).
Het eindresultaat is in ieder geval super.

Ontroesten is een deprimerend klusje als je er te lang mee bezig bent.

Laagdikte van nieuw lakwerk opbouwen, kost een week.

Je beschikbare klustijd volplannen betekent dat je uiteindelijk met teveel lopende zaken eindigt.

Tewaterlating

09.05.2009 - De tewaterlating was een feestelijk gebeuren. We zijn een uur voor tijd om de mast vast te zetten, de annodes te plaatsen en de schoten en stootwillen klaar te leggen. Het is de eerste keer dat we dit meemaken dus vooraf komen er allerlei vragen in je op als: zal de motor het wel doen, zal hij nog waterdicht zijn en zijn we niets vergeten mee te nemen?
Martijn is al een paar dagen in de ban van de trekketrokke (trekker) die de boot in het water gaat laten. Het feest is compleet als bij aankomst blijkt dat de trekker met oplegger naast de boot geparkeerd staat. Hij is er niet meer weg te slaan. Hij heeft een nieuw zwemvest dat hij eerst niet wilde aantrekken tot hij zag dat er een hele speciale bootfluit aan zat. Nu mag hij dus niet meer uit.

Het plaatsen van de oplegger onder de boot is even een precisiewerkje. Eenmaal los van de bokken gaat het allemaal vrij vlot. Voor we het weten licht hij weer in het water en moeten we alsnog vangen en grijpen om te voorkomen dat hij niet afdrijft.
Het is leuk om weer in het water te liggen. Na al die dagen laddertje op laddertje af is het een verademing om direct aan boord te kunnen stappen. We sluiten de accu aan op de polen van de motor. De tweede accu heeft het dit najaar namelijk begeven en we hebben nog geen nieuwe gekocht. De motor start bijna meteen en we zijn blij dat we deze vraag van ons lijstje kunnen schrappen.

Na een tijdje 'warmdraaien' en doornemen van plan van aanpak gooien we de lijnen los en varen achteruit weg van de helling. Het lijkt alsof we weer zijn bij ons startpunt vorig jaar, toen we met het wegvaren van de helling richting de box onze eerste ervaring opdeden. We hadden op dat moment geen idee wat er ging gebeuren en voor alles wat er gebeurde hadden we geen verklaring. Nu hebben we eerst eens goed gekeken waar de wind vandaan komt. Dat scheelt de helft. Er staat een stevig windje schuin in de rug (kracht 5). Tijdens het achteruit varen moeten we een keer terugsteken om de neus recht te houden maar verder gaat het prima. We zijn er redelijk relaxed onder en voor we het weten zijn we al op het kanaal. Het hoekje om en zigzaggen tot in de box gaat ook vlekkeloos. We kijken elkaar triomfantelijk aan. "Eitje!". Als het de rest van het jaar ook zo gaat tekenen we ervoor...

We picknicken samen op het dek waar we de kajuittafel hebben neergezet. Het is leuk om weer op ons plekje te liggen. Wel 4 weken te laat voor ons gevoel. Ik kijk naar de boten die op de kant liggen en waaraan nog volop geklust wordt. Dit gaan we volgende jaar anders aanpakken, hopelijk niet langer vanuit een achterstallige situatie. Hoe, dat weten we nog niet precies, maar wel anders.

We willen vandaag de mast nog overeind zetten zodat we ons lakwerk in volle glorie kunnen aanschouwen. Voor dat dat kan, moeten we de trommelstok en vleugel nog plaatsen en de verlichting opnieuw aansluiten. Dit neemt toch enige tijd in beslag. Waar we ook even geen rekening mee hebben gehouden zijn de vallen die we tijdens het schilderen hadden verwijderd. Het plaatsten kost enig denkwerk en ontcijfering van de markering. Het leek destijds heel logisch maar op dit moment laat het toch wat te wensen over. Het overeind zetten van de mast kost ook nog de nodige tijd in verband met de vallen en stagen die overboord dreigen te gaan. Met wat touwtjes houden we de boel droog.

Al met al hebben we nog wel wat schilderwerk te doen. Het verwijderen van de roestplekken heeft de nodige plekken achtergelaten die nog de originele kleur moeten krijgen. Ook zijn de zwaarden en het overige rondhout nog niet gemonteerd. Die liggen nog in de revisie en nemen we de volgende keer mee.

Voor we weggaan mag Martijn de vlag hijsen die we vanmiddag nog even in het winkeltje hebben gekocht. Hij is er helemaal trots op en zwaait als we weggaan.