IJsvrij

Afgelopen zondag naar de boot geweest. Het was een last minute beslissing omdat we er 's ochtends achter kwamen dat het een prachtige dag zou worden. Gauw de koffie in de thermoskan en op pad.

Zo'n winter met je boot in het water is best spannend. Temeer omdat er tot twee keer toe flink ijs heeft gelegen. Omdat voor ons de afstand groot is ga je niet zomaar even langs. Heb wel gedacht aan een automatische pomp, maar hoe lang blijft die lopen zonder walstroom?
We maken er naar hartelust grappen over maar de ondertoon verraad wel de twijfel. Hebben we het goed gedaan, en is er niets stukgevoren? Drijft hij uberhaupt nog? Ik ga er van uit dat we anders wel een belletje hadden gehad. Ze kennen ons ondertussen.

Een eerste aanblik vanaf de parkeerplaats bevestigt dat de boot drijft. Hij zit nog strak onder zeil (dekzeil welteverstaan) dus we zijn voor het grootste deel gerustgesteld. Vanaf de voorpunt kruip ik onder het zeil door naar de achtersteven en ben blij met wat ik aantref. Luchtvochtigheid is goed en het is lekker warm onder het zeil. Martijn kijkt verrast als ik aan de achterkant weer opduik. Eenmaal het zeil verwijderd blijkt alles er prima bij te liggen. In de kajuit is het totaal niet muf. Veel beter dan vorig jaar toen we de boel eigenlijk teveel hadden opgesloten.

Achter het teruggeslagen zeil is het goed toeven in het voorjaarszonnetje (zonnebrand vergeten...). We zijn blij dat we zijn gegaan. In de verte draait een schuurmachine. We zijn een maand vroeger dan vorig jaar en we liggen in het water. De wal staat nog vol schepen die vanaf 1 april in het water gaan. Op de waterlijn is aan één kant wel wat beschadiging te zien door het ijs. Nadere inspectie moet nog uitwijzen hoe groot de schade werkelijk is want dat is zo niet te zien. Na de Amerlock-actie van vorig jaar heb ik wel vertrouwen in mogelijk wat herstelwerkzaamheden. We zijn niet de enigen die deze winter zijn blijven liggen. We beginnen met het opzetten van de mast. Onderhoud zal voornamelijk dekwerk en kuip worden dus de mast ligt dan toch maar in de weg. Ondertussen is het strijken een routineklus geworden dus tegen de tijd dat het nodig is ligt hij zo weer plat.

De accu's geplaatst en daarna de motor gestart. Eén keer starten en lopen (na goed voorgloeien)!. Ik vind het een motor die helemaal aansluit bij de karakter van het schip. Bij het aanslaan van de tweecilinder verschijnt er bij mij steevast een smile van oor tot oor. Ondanks dat een 4-cilinder voordelen heeft, zou ik voor geen goud willen ruilen. Karakter en onverwoestbaar.

Als ik naar het toiletgebouw loop en alles van een afstandje bekijk moet ik constateren dat ik het een mooi schip vind om te zien. Altijd al gevonden maar dit gevoel bevestigt dat ik er ondanks de zorg echt heel blij mee ben. Soms ben ik wel eens jaloers op mensen die de hele winter overdekt kunnen klussen vlak bij huis. Hoewel (onverwarmd) de temperatuur voor lak- en schilderwerk onvoldoende is. Waarschijnlijk dus deels betrekkelijk. Zo in het voorjaar zou een kortere afstand wel prettig zijn om af en toe op een avond een klusje te kunnen doen.
Contact met de watersportvereniging in de buurt wijst uit dat de wachtlijst voor deze afmeting een jaar of 4 is. We staan er nu twee jaar op dus dat duurt nog even.

Het motorluik en het anker gaan mee naar huis. Het luik lekt omdat het gerubberde teak op een paar plaatsen stuk is. Het wordt een flinke klus want alle latten zijn losgekomen van de onderlaag. Het anker moet in de zinkspray.

Het is op een mooie dag als deze moeilijk voor te stellen dat je helemaal vast hebt gelegen in het ijs. Maar we zijn ijsvrij en zien uit naar dit seizoen.

Een gat in het water

Het is weer een tijd geleden dat we het laatste bericht op de blog hebben gezet. Tijd voor wat nieuws.
Afgelopen najaar hebben we een aantal keer gezeild met wisselend resultaat. De werkzaamheden en drukte rond huis in het voorjaar had tot gevolg dat we relatief weinig weg zijn geweest. Daarom hebben we besloten de boot deze winter in het water te laten om te zien hoe dat bevalt. Het is met de strenge winter van dit jaar een aardige testcase of we de winterprocedures goed onder de knie hebben. Best spannend...

Het varen hoeft nu niet te wachten op de klussen boven de waterlijn. Gevaar is natuurlijk dat we niet aan klussen toekomen. We willen het onderhoud van het onderwaterschip plannen in een weekend. Deze winter is alleen de gaffel mee naar huis gegaan. De materiaalverhuizing van vorig jaar had logistiek en opslagtechnisch nogal wat nadelen. Het is prettig dat we dat dit jaar niet hebben. Alles past in de auto. Het onderhoud zal voornamelijk in de haven moeten plaatsvinden.

Mooie opmerking van een zeilende collega afgelopen winter: "Een boot is een gat in het water waar je geld in gooit."
Daarom maar eens nagedacht wat te doen voor meer rendement. Eerder beginnen en langer doorgaan is een logische eerste conclusie. Er staat om die reden een kacheltje op ons verlanglijstje (kost wel weer geld...). Bijkomend voordeel lijkt ons dat het in het voor en najaar wat rustiger is op het water. Eens zien wat er in de praktijk van terecht komt.

Het is grappig om te constateren dat er een voorjaarskriebel bij is gekomen. Die van het varen! Binnenkort, als het weer het toelaat, willen we met klussen beginnen en gek genoeg kijken we daar naar uit.
In ieder geval vast aan de gaffel begonnen. Relaxed in het voorjaarszonnetje in de achtertuin en op het dooie gemak.

Je moet er per slot toch ook van blijven genieten.