zaterdag 29 september 2012

Spinnentijd

Het is najaar en spinnentijd. Je vindt  de beestjes overal en ze maken creatieve overspanningen tussen de palen van de boxen en de landvasten. Met wat dauw en een ochtendzonnetje levert dat een mooi schouwspel op.
Dit weekend zijn we op de boot en zeilen op het meer. Boven de 23 graden is het druk op de kanalen. Je vaart met de stoet mee door de groene algenprut. De openheid op het meer is meer geliefd bij de zeilers. In oktober gaan we weer op de kant, dus nog even genieten zolang het kan.

Klik voor slide show

woensdag 12 september 2012

De Bonte Hond

Als Sander en Jan weg zijn spreek ik nog een tijdje met onze achterbuurman. Hij heeft ook een Westerdijk en we hebben het over de boten. Het is leuk om te horen dat we ongeveer tegen hetzelfde aan lopen. De mislukte experimenten, de kleine successen, aangeboren ongemakken en creatieve oplossingen.

Even later ga ik de boel schoon maken. Het touw van de puts knapt. Met de pikhaak komt hij weer ergens boven. Het is voor het eerst dat ik op de boot ben zonder het gevoel iets te hoeven doen. Dat is best een openbaring na al die jaren klussen. Niet dat het af is maar voldoende af om je er niet aan te hoeven ergeren. De combinatie van olie en lak van Owatrol (D1 & D2) bevalt erg goed. De zwaarden, de bolders en de blokken zijn hier van het winter mee gedaan. De kopse kanten van de zwaarden en de bolders bladderen voor het eerst niet af aan het eind van het seizoen. De olie zorgt er voor dat het hout op beschadigde plekken niet direct verkleurt. Het mooie van het systeem is dat het eenvoudig is om er een laag bij te zetten. Ook tijdens het seizoen als dat nodig is. De lak werkt ook goed haarscheurtjes weg in de met Epifanes gelakte delen. Omdat de lak vrij dun is vloeit het goed in. Nog wel even zien hoe het houdt.
De rest van de familie arriveert aan het begin van de middag met onze nieuwe aanwinst: scheepshond Banjer! Banjer is een witte Golden Retriever van 13 weken oud. Hij is al een paar keer op de boot geweest maar heeft nog niet gevaren of overnacht. We blijven hier de rest van het weekend want er is havenfeest met springkussens, elastiekspringen op een trampoline (...), reddingshonden, palingroken, visnetknopen en prachtige stoommachines. Het is gezellig in de haven. We leren veel nieuwe mensen kennen.
Banjer geeft ook veel aanspraak en voor het eerst valt het ons op hoeveel honden er eigenlijk rondlopen. Vandaag en morgen zijn er demonstraties met reddingshonden door 'Waterwerk'. We gaan kijken hoe de New Foundlanders mensen uit het water halen en boten naar de kant trekken. Als we een poosje hebben gekeken komen we in gesprek met een van de mensen van Waterwerk. Omdat Banjer zijn entingen heeft gehad, en 13 weken is stelt hij voor om hem te leren zwemmen. Hij krijgt een reddingsvestje aangemeten en gaat vervolgens onder deskundige begeleiding te water. Het begin is wat onwennig en spannend, maar gaandeweg begint hij toch aardig te zwemmen. We waren in de veronderstelling dat alle honden konden zwemmen, maar het schijnt dat bepaalde exemplaren niets doen en gewoon zinken. Door de achterkant te ondersteunen leren ze de honden om goed de achterpoten te gebruiken. Dat doen ze niet meteen uit zichzelf waardoor ze gaan spartelen met de voorpoten omdat de achterkant wegzakt. Het is een leuk gezicht en Banjer krijgt applaus van de kant. Daarna is hij uitgevloerd en slaapt tot in de avond.

'Maritieme training'  Banjer
De volgende dag varen we een rondje. Er staat een Zuidenwind en na een rondje door een kanaal en om het meer gaan we op de fok terug naar de haven. Martijn is helemaal vol van het zeil hijsen. Dat hoort namelijk bij piraten, dus stoer en spannend en leuk om te doen. Hij hijst het grootzeil toch al een heel stuk. Als we stil liggen mag hij met zwemvest zelfstandig overal lopen. Hij vindt het fantastisch om het voordek te schrobben. Benieuwd hoe lang dat blijft... Na het aanleggen begevenwe ons weer naar de springkussens, trampolines en gerookte paling. De mensen van Waterwerk hebben Banjer al snel in het vizier. Hij mag nog een keer zwemmen en dit keer gaat hij in een bootje een eind mee het water op. Daar laten ze hem er uit en begeleiden hem naar de kant. Hij doet hard zijn best maar vindt het nog best spannend. Van de kant wordt hij door de omstanders aangemoedigd en geroepen. Dat schijnt te helpen om hem in de goede richting te krijgen. Hierdoor is hij plotseling zo bekend geworden als de bonte hond. Als we even later door de haven lopen horen we telkens 'Hé Banjer!!' als hij wordt begroet door mensen die wij zelf niet kennen. Leuk! Het is een gezellige haven en we zijn blij dat we hier liggen.

woensdag 5 september 2012

Vader en zonen

Vader en zonen
Sander is over uit Portugal en we hebben het idee opgevat om samen met Jan te gaan varen. Voor Jan is het een al heel lang een wens om samen met zijn zonen een dag te kunnen zeilen. vanwege de afstand met Portugal is de gelegenheden daarvoor schaars maar dit keer is het gelukt. Helaas gooit het weer roet in het eten. Vrijdagochtend is het windkracht 6-7 met uitschieters en regen. We besluiten het ochtendprogramma te schrappen en spreken af om twee uur. Bij de haven gekomen ziet het er niet naar uit dat er nog gezeild kan worden. De windfiles geven wel een verbetering vanaf een uur of 5. We drinken koffie en maken toastjes met kaas tot het bijna 5 uur is. De wind is inderdaad wat gaan liggen. We besluiten de boel klaar te maken om te gaan varen. Een stukje het meer op hijsen we de zeilen. Als we net op koers liggen zien we in de verte een bui aan komen. De wind trekt plotseling flink aan en het servies vliegt door de kajuit. Goed dat we de afsluiters nog even hebben dichtgedraaid. Het aanvankelijk rustige water heeft schuimkoppen en we gaan in volle vaart het meer over. Het duurt even tot we zijn gewend aan de plotselinge omstandigheden en het gerinkel in de kajuit is opgehouden. Als na een poosje de bui voorbij trekt is het even plotseling weer rustiek zeilweer tegen een ondergaand zonnetje. Zo krijgen we nog een paar buien maar de wind neemt steeds meer in kracht af. Al met al is het een prachtige avond om te zeilen en we varen tot een uur of 8 waarna we het 'gat bij de molen' opzoeken om te ankeren. Dit is mijn favoriete plek. Het is er ondiep en wordt daarom minder bezocht. De meeste boten blijven bij het eilandje en gaan niet dieper het gat in. De bami laat zich goed smaken en gaat schoon op. De rest van de avond praten we bij met een glas wijn en een port voor de liefhebbers. We zitten in de kuip en het is helder onder een volle maan. Het water is inmiddels blak en om ons heen klinken de nachtgeluiden van de water- en weidevogels. Het is een fantastische avond en het is 1 uur als we naar bed gaan. De volgende morgen varen we na het ontbijt (en veel koffie) terug naar de haven. We gaan dit nog eens doen zodra daar de gelegenheid voor is!