maandag 30 september 2013

Thuishaven

07.08.13: Braasemmermeer - Haarlem stad. We hadden op de heenweg al beloofd dat we op de terugweg zouden aanleggen in Haarlem om te shoppen. Dat doen we dan ook. Eerst vinden we geen plek in de binnenstad. Alles is vol en uiteindelijk liggen we op een kop net achter het bord 'einde P'. Of eigenlijk net er overheen. Karin gaat nog even kijken vanaf de kant of er een beter alternatief is en komt onderweg de havenmeester tegen. Die vertelt dat je in het hoogseizoen overal mag liggen. Dus varen we snel tot voor de brug en leggen aan schuin tegenover de watersportwinkel. Goed plekje! In het winkeltje kopen we een nieuwe puts (de oude  zijn we verloren toen het touw knapte) en een olielampje. Karin gaat shoppen. 's Avonds eten we op het plein bij de brasserie en daarna ijseten aan het water. Vanaf het terrasje kunnen we onze eigen boot bewonderen. Weer eens wat anders!

08.08.13: Haarlem - Thuishaven. Het einde is in zicht. We varen door het Noordzeekanaal. Voor ons zit een kruiser die opvallend dicht op het midden vaart. We verbazen ons er wel over. Er komen hier ieder half uur 2 hogesnelheids ferries van Connexion voorbij. Toch best spannend idee op zich. Via kanaal 4 horen we dat er een schip uit de Westhaven komt net als we er langs willen varen. We houden even in en al gauw draait een containerschip voor ons langs richting IJmuiden.
Het bevestigt voor ons dat het toch handig is dit soort voorkennis. Inmiddels nadert er ook een vrachtschip van achteren. De kruiser vaart er nog steeds. Pas als de vrachtboot ons is gepasseerd en al vlak achter de kruiser zit, krijgen ze het in de gaten. Het roer wordt omgegooid en het is duidelijk 'maken dat je weg komt'. Een dag later wordt er een kruiser overvaren bij Wemeldinge. Ook door een achteroploper. Niet ondenkbaar als je dit soort acties ziet. We varen de Voorzaan in en komen in een opstopping voor de Wilhelminasluis. Er moet een duwboot met 6 bakken naar binnen en die heeft de hele sluis nodig. We moeten dus een rondje wachten. Het duurt al met al een uur en dan kunnen we door. Het is hard gaan waaien en we kiezen het beschutte kanaal om daarna over te steken naar Thuishaven. Er staat een goeie 6. We merken dat de golfslag op het meer weinig indruk meer maakt na die paar uur stampen op de Oosterschelde van een week geleden. We moeten er wel om lachen. Voortaan hoeven we niet meer in de haven te blijven liggen als het wat harder waait. We hebben lekker wat ervaring op kunnen doen deze drie weken. Het verblijf op de boot is goed bevallen. Het leven op de kleine ruimte gaat prima. Zelfs met een hond die af en toe behoorlijk chagrijnig is. Hoewel, het baasje kan er af en toe ook wat van, dat mag gezegd worden. Vooral als hij weer eens zijn hoofd heeft gestoten. Het sanitair in de havens is erg goed en volgens ons beter dan dat van de gemiddelde camping. Het rondreizen en alles met de tijd en het weer nemen is heerlijk. Het droogvallen willen we vaker doen. We hebben het al over het wad dus we zullen zien. Maar dan wel met een gesloten tankdop. Het varen op getijde water en zout water in het algemeen is geweldig. Het leven met het ritme van eb en vloed. Het geeft op de een of andere manier rust. Ergens is het jammer dat we thuis zijn.
06.08.13: WV De Hollandsche IJssel - Gouda - Braasemmermeer. We liggen een kwartiertje voor de sluis van de Algera brug. Dan gaan de deuren open. Als we opvaren zien we dat stormvloedkering helemaal niet dicht is (nee natuurlijk niet want er is helemaal geen storm...). We hadden dus gewoon door kunnen varen! Lekker suf. Dit is er echt weer een in de categorie mooie bloopers. Net zoiets als toeteren voor de brug als iedereen weet dat het middagpauze is (uit de oude doos). We varen maar met een stalen gezicht door de sluis. We hebben per slot niet voor niets al die tijd gewacht. De Hollandse IJssel is prachtig en slingert zich als een echte rivier door het landschap. Er is opvallend weinig vrachtverkeer. Een paar bruggen moeten we wachten en de meeste kunnen we onderdoor. We leggen een flinke afstand af en stoppen bij een recreatie gebied in het Braassemermeer (De Hemmen). We liggen hier prachtig aan een steiger uit de wind en in een hoek waar bijna niemand ligt. Dat komt omdat de ingang supersmal is. Of komt het misschien omdat iedereen liever in de buurt van de friettent ligt, want daar is het opvallend vol. 's Avonds dus een patatje van onze laatste cash. We spelen met Banjer en we laten hem nog een rondje speuren. Hij loopt sinds een paar maanden bij de Speurhondenschool. Hij heeft er lol in en voelt zich al een hele speurhond. Het is fantastisch om te zien hoe hij het spoor volgt, de afslagen herkent en uiteindelijk de persoon of het voorwerp vindt. En al lopen er nog 20 mensen door het spoor, dan nog pikt een hond dat ene spoortje er uit. Fascinerend en mooi om te zien en achter aan te lopen.

Hollandse IJssel

05.08.13: Willemstad - Dordrecht - Krimpen ad IJssel / WV De Hollandsche IJssel. Vanaf het Hollands Diep is er veel vrachtvaart. Dat is af en toe opletten vooral wanneer je de vaarweg kruist of rechtdoor wilt als een vrachtschip afslaat. We waren er voor gewaarschuwd maar eigenlijk valt het nog steeds mee. Als je oplet en goed stuurboord wal vaart is er meestal ruimte genoeg. Ook kiezen we soms het water naast de geul als dat kan en nodig is. En niet zeker weten betekent voor ons wachten. De onbeladen schepen komen verrassend snel dicht bij. Daarin kun je je makkelijk in vergissen. Regelmatig kijken helpt en dan is de snelheid aardig in te schatten. Onbeladen schepen varen langzamer maar liggen lager in het water. Ze vallen daardoor weg in de contouren van de horizon. Je ziet er zo een over het hoofd. Regelmatig achterom kijken helpt. Onderweg hebben we een portable marifoon gekocht. In de kuip is de marifoon binnen namelijk slecht te horen en te bedienen. En met de mast plat is het aansluiten van de antenne niet handig omdat de kabel dan in het gangboord ligt. Een portable leek ons de makkelijkste oplossing en toch ook een stukje veiligheid. En dat blijkt in dit drukke vaarwater erg handig. Veel luisteren we uit op kanaal 10. Regelmatig hoor je meldingen van vrachtverkeer dat een water wil kruizen of opdraaien. Een paar keer worden we op de marifoon vooraf gewaarschuwd voor schepen bij ons in de buurt die afslaan of het water op komen. De marifoon hangt aan de giek onder de huik vlak boven ons hoofd. Goeie aanschaf vinden we. Via de Dordtse Kil gaat het over de Oude Maas de Noord op. De mast hebben we vanochtend weer plat gelegd dus we hoeven niet te wachten voor de spoorbrug bij Dordrecht. Bij de Lek hebben we het een beetje gezien. Het regent en we zoeken een plekje in de haven van WV De Hollandsche IJssel. Een kleine ondiepe jachthaven maar precies goed voor ons. We maken soep en zijn blij dat we niet meer in de regen hoeven te staan. 's Avonds is het droog en Martijn en ik gaan vissen. Martijn vangt met zijn net de ene na de andere vis in tegenstelling tot zijn vader...

Willemstad

04.08.13: Zierikzee - Willemstad. Het is tijd om over de terugweg na te denken. We hadden graag nog een keer willen droogvallen maar dat zal gezien de tijd niet meer gaan. Vandaag vertrekken we richting Willemstad. Van daar gaan we via Gouda terug naar het Noorden. In de sluizen van het Volkerak is het weer een drukte van belang. Maar als iedereen een plekje heeft gevonden keert de gemoedelijkheid terug. De sluizen blijft een dingetje. We hebben inmiddels een aanpak maar die mislukt om de een of andere reden nogal eens. Het idee is om eerst achter vast te leggen. Door daarna wat motor en roer te geven draait de punt naar de kant. Eén keer ging het perfect. De andere keren was het een meer of minder geslaagde vrije improvisatie van nog maar een bolder verder of net niet de landvast om de bolder kunnen krijgen dus dan toch maar eerst voor vastleggen. We weten de chaos meestal te bepereken en de pikhaak brengt vaak uitkomst. Het is voor de stuur een combinatie van dingen waar je routine in moet krijgen. Meestal gaat de meeste aandacht uit naar het gedrang en komt de rest dan net iets later (lees te laat).
Maar we kunnen er inmiddels om lachen. Meestal weten we het wel te beperken tot een ongenante vertoning. En het helpt als anderen er een grotere puinhoop van maken. Dan houden we elkaar voor dat we het best aardig doen. We gaan er maar van uit dat het de routine is die nog ontbreekt. Meestal liggen we stuurboord tegen de muur. Tegen een andere boot is veel makkelijker. Maar vaak is dat hier polyester dus kiezen we meestal ons eigen plekje langs de muur, waarna anderen bij ons aanhaken. Eerst lieten we de motor aan maar dat blijkt niet nodig. Iets waar we deze vakantie achter zijn gekomen. We hebben ook niet eerder deze drukte en wachttijden gehad voor het schutten.
Al met al zijn we er best tevreden over en varen we nu met vertrouwen de sluis in.

Op het Volkerak zetten we de fok bij. Dat levert toch bijna een knoop op. Er zijn nog een paar platbodems onderweg in dezelfde richting die hetzelfde doen. Een leuk gezicht.
We willen eigenlijk naar Strijensas maar Willemstad ziet er zo leuk uit dat we ter plekke besluiten naar binnen te varen om te kijken of er plek is. De havenmeester kijkt een beetje moeilijk als we zeggen dat we met de hond liever niet dubbel liggen. Hij heeft wel een alternatief: een 15 meter box recht vooruit. Dat lijkt ons prima. We moeten wel twee lange landvasten aan elkaar binden om een heen en weertje te krijgen naar de achterste paal maar dat maakt ons niet uit. We liggen. We gaan het dorp in en eten bij een restaurantje op het plein. Willemstad is een gezellige bedoeling en erg in trek. De binnenhaven ligt tjokvol maar dat mag de pret niet drukken. We zwerven nog een poos door de stellingen die deel uit maken van het oude verdedigingswerk van de stad. Willemstad is beslist een plek om terug te komen.

Harders

's Avonds zitten we nog even in de kuip te vissen. Er zitten hier Harders. In welke haven van Zeeland niet zou je kunnen zeggen. Ze zoeken voedsel onder de steigers en schieten geregeld weg als je langs loopt. Ze hebben een beetje de bek van een Karper maar zijn slanker en sneller. We maken de hele vakantie al grapjes over een Harder aan je hengel. En dat onze hengel dat waarschijnlijk niet overleeft. Maar dat dat ook niet zo erg is...want dan hebben we een goede reden om een nieuwe te kopen.
Even later is het zo ver. We waren gewaarschuwd; ze laten zich niet zomaar vangen. En vissen tussen de boot en de steiger is dan niet zo'n slim uitgangspunt. Vooral niet als dan ook het schepnet niet wil uitschuiven en vervolgens aan de kleine kant blijkt te zijn... Even lijkt de hengel het inderdaad te begeven.
Hij buigt gevaarlijk door als de Harder door alle tumult op de steiger, de vlucht kiest onder de boot. Na een poosje zien we kans om hem in het schepnet te manoeuvreren. Als hij zijn staart intrekt past hij er precies in. Martijn is helemaal opgewonden en trots en ik niet minder. Deze omvang vis hebben we nog niet eerder aan de haak gehad. We bewonderen de Harder nog even en laten hem dan weer vrij.

We moeten een beter plan verzinnen om aan een nieuwe hengel te komen.

Dobberen naar Zierikzee

03.08.13: Neeltje Jans - Zierikzee. We varen angstvallig tussen de boeien door naar open water. Het verloop van de geul blijkt best lastig en maakt een scherpe knik. Als je niet oplet mis je zo een boei en zit je weer op dat verrekte mosselbankje. We hijsen de zeilen maar er is bijna geen wind. Briljant. Gaan we een keer zeilen...

Toch komen we wel vooruit, hoewel de meningen daarover verdeeld zijn.  En zo dobberen we een poosje richting Zierikzee. Als de wind helemaal wegvalt (of was die er al die tijd al niet?) bergen we de zeilen op en varen op de motor verder. In Zierikzee is niet te reserveren dus wagen we het er maar op. We worden opgevangen door de havenmeester in een rib. Hij wijst ons eerst naar een plek ergens bij een aak, maar ziet dan dat we een hond hebben. Daarom krijgen we een plekje langs de steiger. Erg aardig. Het is niet druk maar we hebben gehoord dat het hier 4 rijen dik kan liggen. Bij het binnenvaren zien we plotseling de Ko-i-Noor liggen. Marjolijn en Otto zijn bekenden bij ons uit de haven. Even later zien we de kinderen op de stijger lopen. Als we liggen lopen we even langs.
We drinken limonade bij hun aan boord. Het is weer bloedheet. Tussen de middag komen we elkaar weer tegen en drinken we nog wat op een terrasje. De kinderen spelen bij het anker en komen onder de teer terug. Martijn voorop en het meest zwart van allemaal. We proberen nog wat met terpentine maar de kleren worden er niet schoner op. Marjolijn en Otto varen vanavond of morgenochtend verder. Er is kermis in Zierikzee alleen is die op Zondag gesloten. Regels zijn regels. Martijn vindt het maar onzinregels en is erg teleurgesteld. Na scheepsberaad besluiten we dus om nog een dagje te blijven. 's Avonds gaan we vissen.
Ooseterschelde met Zeelandbrug






Zeg ken jij de mosselbank

01.08.13 - Roompot - Neeltje Jans - Annet, Toby en Sepp zijn al vroeg vertrokken. Wij gaan tegen half 10. Eerst nog even tanken. De slang blijkt bij eb net lang genoeg om vanaf de kade bij beide tanks van de boot te komen. We varen naar Neeltje Jans. Een stukje van niks maar we willen er naar het speelpark toe met Martijn.

Net als ik zeg 'het begint hier wel wat ondiep te worden...' horen we een schurend geluid en liggen we met een schok muurvast. Nota bene met de haven in zicht recht vooruit. Nee he, wat is dit?
Ik kijk overboord en zie 50 cm water en dan heel veel schelpen. We zetten hem in zijn achteruit en Karin duwt met de vaarboom. We komen langzaam in beweging maar worden door de stroom meteen weer dwars op een richel gedrukt. Het is een mosselbank of beter gezegd een oesterbank. Zeeuwse oesters wel te verstaan. We proberen nog een paar keer om los te komen maar telkens stranden we op de bank. We lopen soms vast op het roer, dan weer vooruit, roer bijdraaien en weer achteruit. Het helpt niet en het water daalt... Het begint er naar uit te zien dat het dagje Neeltje Jans een dagje mosselbank wordt.
De contouren van de mosselbank komen uit het water 
Ik besluit over boord te stappen. Karin vaart achteruit en ik houd de boot afgeduwd van de bank. Nu komen we langzaam maar zeker achteruit. Daar neemt de hoogte van de bank steeds meer af. Eén keer nog lopen we vast op het roer en dan komen we eindelijk in dieper water. We varen een stuk achteruit en dan voorzichtig vooruit naar de vaargeul. We vegen het zweet van ons voorhoofd. Dagje uit is gered zo lijkt het. Tenminste...we blijven angstvallig tussen de boeien en komen zo bij de steiger van Neeltje Jans. Er is een plekje vrij aan de Westkant en daar leggen we aan. Even bijkomen... We kijken nog eens met ongeloof op de kaart. Er staat geen diepte aangegeven. Wel een lichtblauw gedeelte en als je heel goed kijkt, een dun stippellijntje... DE mosselbank. In de verte komen de contouren van de bank langzaam omhoog uit het water. Ik stel me daar een zeeschouw op voor... Nee, niet handig. Je kunt wel zo naar de kant lopen met droge voeten.
's Middags gaan we naar het speelpark van Neeltje Jans. Het is weer een warme dag. Martijn vermaakt zich met de waterglijbaan en de windturbine en wij ook. Het is bloedheet.

02.08.13: Neeltje Jans - Neeltje Jans. Tsja, en dan komen we er achter wat het is om echt aan lager wal te liggen. De wind staat met kracht 6 uit zee dwars op de steiger. Mensen die hier vaker zijn geweest liggen uit voorzorg al aan de andere kant. Soms 3 dik. We hadden vandaag naar een mooie droogvalplek willen varen (tip van Toby) maar nu blijven we noodgedwongen liggen om de wind uit te zitten. Geen vaarweer en ook niet eenvoudig om onder deze omstandigheden van de steiger weg te komen. De steiger is rond de palen vastgezet met I-balken en op de scherpe hoeken wil je niet met je boot terecht komen.
We lopen 's middags naar de mosselman en eten een patatje op het terras. Martijn vindt dat we nog even moeten zeggen dat we per ongeluk wat van zijn mossels hebben geplet met onze vastloopactie. Maar we kunnen hem overtuigen dat de mosselman die paar geplette mossels vast niet mist.
Als we terugkomen horen we dat een van de geankerde boten is losgeraakt. Hij is tegen een andere boot aangedreven. Daar hebben ze de de boot vast weten te leggen. Mazzel voor de eigenaar want anders was het de steiger of de basaltkeien geworden. De eigenaren verschijnen later. We zien meer geankerde schepen gedurende de dag langzaam verschuiven. Direct onder de wal lijkt nog de beste plek. Tegen de avond gaat de wind wat liggen. Morgen gaan we verder.
Foto's Neeltje Jans

Dagboek van een scheepshond 4

31.07.13 - Op het programma vandaag staan zwemmen, inkopen doen, strand, Geochache zoeken, barbequeen en wat we verder nog verzinnen. Te beginnen met zwemmen. Alle opblaasbare drijfmiddelen komen tevoorschijn. Het is met de hitte lekker om af en toe in het water te zijn. We hebben een driehoekig doek gespannen tegen de zon. Dat geeft wat schaduw in de kuip voor Banjer.

Dagboek van een scheepshond 4
We hebben Banjer in zijn zwemvest gehezen en voor hij het weet til ik hem van de steiger in het water. Hij begint meteen te zoeken naar de uitgang maar kan die niet vinden. We zwemmen een stuk met hem van de steiger weg. Tenminste dat proberen we want als je in zijn buurt komt probeert hij zich aan je op te trekken met zijn voorpoten. Schrammen en striemen van de nagels als gevolg. Het is de kunst om hem van je af te houden en naast hem te komen.
We hebben het laddertje dat als loopplank dient aan één kant aan de stijger vastgemaakt. Onder de andere kant een fender gebonden zodat het laddertje op het water drijft. Als we de fender wat onder water duwen kan Banjer zijn voorpoten op het begin zetten en klimt hij zo over de loopplank op de steiger. Hij wilde in het water altijd grond onder zijn poten hebben maar nu is het dan toch gelukt om hem te laten zwemmen. Hij lijkt het zelfs een beetje leuk te vinden. Dat blijkt als we even later in het water liggen en hij uit zichzelf besluit om via de loopplank weer het water in te gaan. Leuk! Na een paar keer is hij bekaf en houden we er mee op.

's Middags zoeken en vinden we de schat (geocache) en zitten op het strandje. Toby en Sepp zijn er naartoe gezwommen. Wij lopen rond de haven naar het strandje. Martijn heeft zijn zwemdiploma nog niet maar kan al wel zwemmen zonder bandjes. Hij is er best trots op en wij ook natuurlijk. Het maakt het leven op en rond de boot een stuk makkelijker. 's Avonds gezellig barbequeen dit keer op de boot bij Annet en Toby. Met eigengemaakte pindasaus! Verhalen worden uitgewisseld. Op zee zeilen lijkt ons ook wel wat. Na Zeeland dus het wad maar eens op zoeken. Er gaat nog een vork overboord die we het de magneet uiteindelijk weer boven water krijgen. Morgen vertrekken ze naar Noord Holland en gaan wij naar Neeltje Jans.

Naar Roompot

30.07.13 - Stavenisse - Roompot. Van de week kregen we een sms van Annet en Toby die met de boot naar Frankrijk en Engeland zijn. Ze liggen in de Roompot en we hebben afgesproken om elkaar daar te ontmoeten. Als het lukt want er staat een stevige wind. Steviger dan gisteren dus dat belooft wat. We wagen het er toch op onder het mom dat we altijd tot Colijnsplaat kunnen gaan of anders terug. Als we de haven uit komen begint het feest meteen. De golven zijn nog een stukje hoger dan gisteren en we varen aan de wind Noordelijk om de Vondelingsplaat heen. We hebben de fok gehesen en gaan als een speer. Maar we vallen ook een beetje van de koers af omdat het zo hard waait. We halen de fok in en varen dan tegen de wind in naar Noord Beveland. Daar willen we onder de Zeelandbrug door en dan langs Colijnsplaat langs de kust naar Roompot. De boot stampt op de golven en we krijgen regelmatig een flinke klets water over ons heen.
We maken er een filmpje van. Leuk voor thuis...   
Na een poos komen we bij de plek waar we onder de Zeelandbrug door willen. Als we dichterbij komen zie ik plotseling 12 meter staan op een van de pijlers. S**t hoe kan dat nou, hij was toch 15 meter? Blijkbaar niet goed gekeken dus. Als ik nog een keer kijk zie ik onder de 12 nog net een 13 staan. We zijn 12 meter. De vraag is of dat dan past. We hebben net een meter eb dus theoretisch... We varen langzaam dichterbij en vlak voor de brug zie ik dat het niet te zien is of het past. Dit wordt een gok en het volgende moment zitten we al onder de brug. Het past net zo ziet het er uit. Het lijkt een halve meter speling voor zover je dat zo kunt zien. Pfffff spannend hoor. Weet niet waar je een nieuwe trommelstok zou moeten kopen als je hem aan diggelen vaart... We lachen opgelucht als we onder de brug door zijn. We besluiten door te varen naar Roompot. Het gaat eigenlijk best en de boot houdt zich prima. Je wordt alleen nat en bent constant aan het corrigeren maar op zich gaat het. We zijn gisteren al een beetje afgestompt zou je kunnen zeggen. Bij Roompot staat Annet met Sepp ons al op te wachten. Sepp en Martijn zitten bij elkaar in de klas en kunnen hier leuk met elkaar spelen. Annet heeft een box voor ons geregeld vlak naast die van hun. Gezellig! Eerst nog een tussenstop bij de passantenstijger omdat we er net op tijd achter komen dat de kluiverboom nog naar beneden is. Foutje. Dan met opstappers naar de box. Toby (die ons al niet meer had verwacht) is er ook. De jongens spelen met elkaar, roeien en vangen krabben. De ouders praten bij over de vakantie, varen en thuis. 's Avonds barbequeen we bij ons op de boot. Het is gezellig samen en we blijven morgen nog een dag.


Dagboek van een scheepshond 3

Ik word overboord getild en in het kleine bootje gezet. Wat nou weer? Vind het maar niks. Eens kijken waar we heen gaan. Naar de kant lijkt het. Zeker om te plassen. Maar ja, dat had ik al gedaan, heh heh. Stiekum 's nachts. Baasje is niet zo'n snelle roeier hoor. Geeft de wind de schuld, pff. En dan loop je eindelijk lekker door het gras, zet hij het ineens op een rennen, hups, zo het water in! Moet ik dat ook?... Oh kijk nou, hij gaat het bootje ophalen. Sterk staaltje apporteerwerk hoor! Respect. Maar mij krijg je echt niet zo gek, als je dat maar weet!

Het akkefietje met het bootje heeft aardig wat energie gekost. Niet vastgelegd dus. Wel het strand opgetrokken maar net niet genoeg. Of was het de vloed? Het was in ieder geval hard zwemmen. Het is dat Karin vanaf de boot begon te roepen anders was het zwemmend niet meer gelukt. Ik zie de plaatselijke krantenkoppen al voor me: 'Man met hond verliest boot'. Lekker suf.

We varen vandaag via de Keeten naar de Oosterschelde. De wind is kracht 5 en we hebben een beetje wantij lijkt het. We stampen door de golven tegen de wind in. We moeten er even aan wennen want zo'n hoge golfslag hebben we niet eerder gehad. Af en toe krijgen we en douche over ons heen. Martijn vindt het geweldig maar gaat na verloop toch naar binnen. Banjer blijft buiten. Hij ziet er uit als een verzopen kat. Hij kan de lol er duidelijk niet van inzien.
Verzopen kat
We merken dat de boot zich goed houdt en we komen op zich prima verder. De weidsheid van het water is een groot verschil met de voorgaande dagen. We wilden eerst naar Zierikzee maar bij nader inzien kiezen we voor Stavenisse. Het is eigenlijk een stukje van niks maar varen is onder deze omstandigheden niet ideaal. Al snel zien we de haveningang. En die is smal, met en met een bochtje. En omdat het afnemend water is, nog smaller dan bij vloed. Je kunt er net met twee boten langs elkaar heen varen als ze niet te groot zijn.
We hebben gebeld en de havenmeester heeft ons box S1 gegeven. We varen naar binnen maar de letters lopen niet tot S. Toch wat over het hoofd gezien? We draaien en varen weer naar het begin maar ook daar geen S1.We vragen iemand op de stijger en die wijst naar de passantensteiger achter in de haven. We besluiten daar aan te leggen en al snel komen we er achter wat er aan de hand is. De havenmeester is dezelfde als die van Sint Annaland. Dus we hebben daar een box gekregen in plaats van hier! We moeten er erg om lachen. Achter ons ligt een stel met een Tholense Schouw. Ze komen bij ons uit de buurt en we praten wat over de vakantie en de boot. Ze komen al heel lang in Zeeland en hebben veel tips. Karin heeft 'Oma's snoepwinkeltje' ontdekt in het dorp. Een super leuk klein winkeltje vol met snoep. Er is keus uit 240 soorten. De eigenaresse heeft (met recht) plezier in haar werk en vertelt over de winkel. Er is ook een prachtige oude kassa waar de kinderen zelf mogen afrekenen. Een aanrader om even langs te gaan. Martijn vindt het geweldig en we vertrekken met een grote zak snoep.
Als het eb is, past er nog maar 1 boot door de geul. Het haventje is klein en pittoresk met uitzicht op de molen. In het dorp is verder weinig te beleven. 's avonds krijgen we van de achterbuurman de tip dat de molen draait. De molenaar is een jonge jongen die ons vol passie uitlegt hoe alles werkt. We mogen ook even boven kijken. We kopen twee zakjes meel en lopen terug door de regen. Voor het eerst deze vakantie.
29 juli - Krabbekreek > Stavenisse. Het was dat ik op Karin rolde en Martijn in het net bleef hangen toen we 's nachts omkiepten. Het stuk relingnet is een overblijfsel van toen Martijn nog baby was. Niemand echt uit bed gevallen dus maar Karin had wel slecht geslapen zei ze. We zijn er 's nachts niet meer uit geweest om te controleren. Blind vertrouwen in het anker.
Omdat Banjer na het opkomen van het water niet meer uit is geweest besluiten we richting het strandje te varen en hem daar met Schilpad naar de kant te varen. We ankeren net buiten de vaargeul of bij nader inzien eigenlijk meer net op de rand van de geul.We tillen Banjer in de boot. We hebben een zwemvest voor hem gekocht. Hieraan zit een handgreep en dat blijkt voor dit soort situaties erg handig. Ik roei met Banjer naar de kant. Hij blijft niet echt lekker stil zitten waardoor het roeien niet zo gaat. We komen met moeite vooruit. Tegenwind. Na enige tijd bereiken we het strand.

Dagboek van een scheepshond 2

Tsja en dan heb je de hele middag lekker om de boot gerend (waar was het water trouwens gebleven?) krijg je dat rare zwemvest weer aan en word je aan de giek omhoog getakeld. Echt geen grap. Nou daar zitten we weer.
Baasje rolt een matje met gras uit en wijst er naar. Wat zou hij nou bedoelen? Dacht hij soms dat ik daar in trap. Je ruikt van 10 meter afstand dat dat geen echt gras is. Nee mij niet gezien, dan nog liever ophouden. Hij blijft wel aandringen zeg. Kijk nou, hij doet het ook nog even voor ook. Tsjonge tsjonge. Mij niet gezien. Ik ga slapen.

De eerste keer droogvallen

28 juli - Krabbenkreek. We willen graag een keer droogvallen. Omdat we dat nooit eerder hebben gedaan lijkt de plaat tegenover Sint Annaland ons een mooie gelegenheid. Mooi vlak, zand, geen drukke vaargeul in de buurt. laag water is rond twee uur. We vertrekken tegen elfen.
Het water boven de plaat is al redelijk ondiep maar we kunnen er nog goed varen. Na een poosje gooien we het anker uit. Met de vaarboom peilen we rond de boot en merken al snel dat het water bij het achterschip veel dieper is dan bij de punt... we verleggen een stuk naar voren waar het overal even diep is. Tsja, en dan nu maar wachten. Lang hoeven we niet te wachten want het waterpeil daalt snel. Voor we het weten kunnen we door het water rond de boot lopen. We liggen nog niet vast.
Achter ons waar de plaat hoger is wordt de strook zand steeds breder en komt steeds dichterbij. Dan voelen we eindelijk de bodem. Het is een leuke belevenis. Ik zit op het bankje aan bakbood. Martijn speelt binnen in de kajuit. Karin komt naast me zitten en dan.....kiepen we achterover! Het is maar een klein stukje maar we schrikken toch even. De kielbalk onder het schip is ongeveer 20 cm hoog en ligt op het zand.
De boot gaat daardoor op een van de twee zijden liggen. Een heel klein beetje schuin maar wel net lastig. Voor Banjer om de kajuit uit te komen want het trapje is scheef. Voorhet koken want het gasfornuis is zo scheef dat je de pan liever wilt vasthouden. Na een poosje ruiken we diesel... Ik ga op onderzoek uit en heb al meteen een vaag vermoeden. Dat wordt bevestigd want ook de diesel loopt naar 1 kant. Boven in de dop zit een gaatje voor de ontluchting en uit dat gaatje druppelt nu de diesel... Da's ten opzichte van alle andere ongemakken van het scheef liggen wel de minst fijne. Ik zoek een stukje hout en een plastic zakje en dicht het gaatje. We gaan vanaf nu op zoek naar een gesloten dop voor het droogvallen.

En dan is al het water weg! Het is een beetje een vreemde gewaarwording. Het blijkt dat we de boot precies op de punt van een zandplaat hebben geparkeerd. Achter ons een geul en voor ons de Krabbenkreek waar een aantal schepen liggen te ankeren. Doe dat maar beter na. Het is wel een fantastisch gezicht.
We lopen rond de boot en vangen garnalen met Martijn. Als we terug komen van een stukje wandelen met Banjer staan er twee mannen bij de boot. De een staat er in pose voor en de ander maakt foto's. We zijn een soor toeristische attractie lijkt het! Vanaf Sint Annaland komen af en toe mensen met motorbootjes naar de plaat om er rond te lopen. Kinderen zoeken kokkels om te verkopen aan de plaatstelijke restaurants. 10 Euro per emmer krijgen ze. Het droogvallen is een geweldige ervaring. Hoe zal dat zijn als je echt in de middle of nowhere ligt. Even snel als het water verdween, komt het ook weer op en voor we het weten drijven we weer. Grappig moment als je dan weer los komt.
De boot draait zich in de wind (of was het nou de stroom) achter het anker. Dat anker hebben we voor de zekerheid nog wel even verlegd om te voorkomen dat we vannacht bij een draai onverhoopt in de geul terecht  komen. Dan liggen we namelijk echt scheef! Handige manier gevonden om het anker goed vast te krijgen: Ketting strak trekken en het anker een stuk in de grond drukken. Een ander gaat dan op de ketting staan zodat deze extra spanning krijgt. Een beetje met het anker heen en weer bewegen en de bladen graven zich diep in het zand. Vannacht vallen we nog een keer droog. De vraag is wie er dan uit zijn bed rolt...

Nieuwe Maas

23 juli WSV Hoogvliet - Nieuwe Maas - Spui - Tiengemeten - De Hitsert. We stoppen voor boodschappen bij Nieuw-Beijerland. Het is eb en de kade is hoog.
Banjer moet er wel op de een of andere manier af. Op het wadtrapje hebben we planken met vloerkleed gemaakt. Hiermee gaat hij van boord omdat hij niet durft te springen. We maken een parkoersje via het gangboord naar de punt. daar het dak op en vanaf het dak via het trapje op de kant. Dat werkt.
We tanken bij WV Blinckvliet. Van daar gaat het naar het Haringvliet naar Tiengemeten. We kunnen hier helaas niet aanleggen want de haven is vol en er staat een bord dat je er ook niet mag overnachten. Jammer. Daarom varen we door naar de Hitsert. We hebben even gebeld en een boxnummer gekregen. Het invaren gaat helemaal mis. We komen met de punt uit bij de tweede paal. Een herinnering aan de worsteling met windkracht 6 in Friesland komt weer naar boven. Daarom houden we dit keer de paal maar vast. Dan heb je tenminste wat. Dat blijkt een goede zet want langs de 2e paal schuiven we langzaam naar de 1e paal. Van daar kunnen we de neus naar binnen duwen en komen zo de box in. We hebben wel wat bekijks maar gegeven de situatie hebben we het nog netjes opgelost vinden we. Het is een leuke haven. We liggen direct aan het gras met uitzicht over het Haringvliet. Prachtige plek om te barbequeen dus dat doen we dan ook. Maar eerst gaan we zwemmen bij het nabijgelegen strandje.
Hitsert - uitzicht op Tiengemeten

24 juli - We blijven in de Hitsert en wandelen naar de pont die ons naar Tiengemeten brengt. Op het eiland is een leuke natuurspeeltuin waar we vorig najaar ook zijn geweest. Martijn wil er graag heen om nog een keer vlotten te bouwen. Dat doen we en we varen de hele speeltuin door. Het is nog steeds heet en Banjer is tamelijk chagerijnig. 's Avonds pannekoeken!

25 juli - Hitsert - Volkeraksluis - Krammersluis - Grevelingensluis - Herkingen. De Krammersluis Noord is stuk. Binnen liggen de onvortuinlijke watersporters die er niet meer uit kunnen. Het duurt enige tijd tot we de opdracht krijgen om om te varen naar de Zuidelijke sluis die bedoeld is voor vrachtvaart. Hier passen we met zijn allen inclusief een paar vrachtschepen met gemak in. Al met al heeft dit een uur of 2 in beslag genomen. De volkeraksluis ging een stuk sneller maar al met al neemt het sluisgebeuren behoorlijk wat tijd in beslag. Het is al ver in de middag als we door de Grevelingensluis gaan.
Tijdens het schutten ontdekt Martijn een krab die langs de kademuur wandelt. Hij is helemaal onder de indruk want het is geen kleintje zoals we ons hadden voorgesteld.  Vanaf de sluis is het een klein stukje naar Herkingen. We liggen bij de WSV.
Aan het begin van de steiger stikt het van de krabben. We hebben thuis al een krabbentuigje gemaakt met een touwtje en een wasknijper. Met een stukje spek vist Martijn binnen de kortste keren de ene na de nadere krab uit het water. Hij heeft de grootste lol als vervolgens de krabben ontsnappen en via de stijger weer in het water plonsen. Een leuk spelletje.

26 juli - Er is gisteravond een flinke onweersbui over gekomen. In de nasleep is er nog wat wind gemeld en  daarom blijven we in Herkingen. We doen wat boodschappen. Ook de watersportwinkel krijgt een bezoek. Het plan was aanvankelijk om naar een van de eilandjes te gaan maar we besluiten om te blijven liggen.De douches zijn te lekker.

Zeehondensafari
Zeehonden
27 juli- Herkingen - Sint Annaland. Door de sluis rechtsaf. Het is maar een klein eindje varen naar Sint Annaland. Het is eb en naast de Krabbenkreek ligt de plaat droog. Voor ons een paar boten die plotseling een rare draai maken. Als we dichterbij komen zien we waarom. Op de plaat direct langs het water liggen twee zeehonden! We sturen buiten de geul om dichterbij te komen. Da's het voordeel van een platbodem! We kunnen ze vanaf hier mooi bekijken. De beesten liggen er rustig bij en trekken zich weinig aan van alle aandacht. In Sint Annaland treffen we een wat kribbige havenmeester. Het is er duidelijk te druk dus we blijven hier niet lang. We zitten op het terras en halen pizza bij de tegenovergelegen pizzeria.
We hebben een paar schepen op de plaat zien liggen. Morgen gaan we hetzelfde doen.
22 juli - JH Zeilzicht - Nieuwe Maas - WSV Hoogvliet. De weg via Gouda blijkt gestremd. Even ervoor komen we langs een versmalling vanwege werkzaamheden. Na de brug merken we dat de motor langzamer op toeren komt en dat we langzamer varen. Ik begin me meteen zorgen te maken. Weer het filter verstopt? De motortemperatuur ligt wat hoger dan normaal omdat het buitenwater dat de kielbalk (met koelvloeistof) moet koelen relatief warm is. We zitten stabiel rond de 80 graden en normaal is dat lager. We leggen wat tussen het motorluik voor extra koeling. Dat helpt maar het vermogen is nog steeds niet normaal. We leggen aan om te kijken of er wat aan de schroef hangt. Ik ga te water via het trapje aan het roer maar er blijkt niets aan te hangen. Vreemd. Als we verder varen is het probleem spontaan verdwenen. Achteraf denken we dat het aanleggen en achteruit slaan eventuele troep heeft los gemaakt. Een andere verklaring hebben we niet. Nog even stress als de temperatuurmeter het spontaan heeft begeven. De reparatiekwaliteiten van Karin komen goed van pas als blijkt dat de sleutel niet meer op de contactstand staat. Pffff genoeg voor vandaag. De weg via Gouda blijkt gestremd. Daardoor moeten we via Rotterdam. Precies wat we niet wilden maar je moet wat. We varen door de stad. Via de Parksluizen komen we op de Nieuwe Maas. Van hier dwars door de Rotterdamse haven. Als we de Nieuwe Maas op varen merken we meteen dat er een flinke stroming staat. Alleen de andere kant op dat we dachten! De bocht wordt heel ruim maar dat is hier geen probleem. We dachten stroom mee te hebben maar dat is niet het geval. Hoe kan dat? Behalve stroming staat er een serieuze golfslag veroorzaakt door de grote schepen die passeren. We zijn niet de enige die er wat moeite mee hebben. Met ons ploetert een motorboot mee op. Af en toe staan we bijna stil. Martijn heeft de grootste lol. Voor hem is het net een kermisattractie. Voor de stuurman meer een klus om de boel recht te houden. Banjer vindt het spannend en kruipt tussen mijn benen. Zo varen we een uur en passeren grote zeeschepen die aangemeerd liggen in de havens. Plotseling gaat het sneller. We naderen nu ook het punt waar we moeten oversteken naar de Oude Maas. We hebben het juiste moment gekozen tussen het vrachtverkeer door. Op de Oude Maas is het water een stuk rustiger. We hebben inmiddels 8 uur gevaren en het wordt tijd om een slaapplaats te zoeken. We vinden er een aan stuurboord, WSV Hoogvliet. Het is een klein haventje vlak voor de hefbrug dat amper te zien is als je aan komt varen. We varen naar binnen en worden meteen door de havenmeester naar de juiste plek gedirigeerd. Hij vertelt dat we net op tijd binnen zijn omdat bij eb de ingang 40 cm diep is. Ik sta hem nog een beetje onnozel aan te kijken als tot me doordringt dat het een getijdenhaven is. Dat hadden we hier nog niet verwacht maar op zich logisch want de stormvloedkering is vlakbij. Dat verklaart ook de tegengestelde stroming op de Nieuwe Maas. We hadden gewoon de vloedstroom tegen. Bij eb liggen we vast maar niet droog. Martijn vermaakt zich prima met het peilen van het afnemende water en vissen met het schepnet.
21 juli - WV IJmond > Spaarne > Kagerplassen > JH Zeilzicht. De route gaat door Haarlem. We hebben de mast plat dus kunnen onder de meeste bruggen door. Toch zijn we uiteindelijk niet veel sneller dan de rest en gaan we in konvooi door de stad. Best leuk om Haarlem eens van het water te zien. Bij iedere aanlegplek roepen Martijn en ik:"Nee, er wordt niet geshopt". Dat bewaren we voor de terugweg.
We komen bij de Kagerplassen. Op een warme zondag als deze is dat een belevenis op zich want Delft heeft alles wat drijft van stal gehaald om de dag door te brengen. Als we het kanaal aan het eind van de plas in varen komt er een armada van allerlei soorten boten tegemoed. Opvallend veel sloepjes in een zigzagkoers. Over de volle breedte van het kanaal wel te verstaan. Het lijkt alsof iedereen bezig is elkaar in te halen. En daar is op een drukke dag als vandaag wel wat ruimte voor nodig. Vaarregels helpen niet meer dus ik besluit om maar een ramkoers in te zetten op de rechterflank. Gelukkig maakt 7 ton staal hier nog enige indruk want we krijgen spontaan ruimte. Op een enkele toastsmerende stuurman na die op het laatste moment nog net het roer om gooit.
Het is nog steeds bloedheet. We houden het voor gezien en leggen aan bij Zeilzicht. We liggen mooi dicht bij een boom waar je lekker in de schaduw kunt zitten. Er is een groot grasveld waar Banjer los kan lopen. We zwemmen met Martijn en de havenmeester komt nog een grote drijfband brengen. We zijn vandaag goed opgeschoten.

Vakantie Zeeland 2013

20 juli 20013 - Thuishaven - Noordzeekanaal - WV IJmond. De voorbereidingen voor de vakantie naar Zeeland zijn al een tijdje gaande. Gisteren zijn de spullen naar de boot gebracht en vandaag willen we vroeg vertrekken. Maar dat valt wat tegen. Toch nog veel spullen die we waren vergeten en we moeten nog tanken. Het is dus tegen half 11 voor we eindelijk op weg zijn.
Onverwacht hebben we gisteren nog een techisch probleem opgelost. De koelkast die kapot was, bleek het nog te doen maar de accuspanning was te laag. Bij Vrolijk worden we snel bijgespijkerd in de wondere wereld van 12 volt. En dat je accus in de winter een beetje moet blijven vertroetelen omdat ze het dan echt langer doen. In plaats van een nieuwe koelkast dus een nieuwe deepcycle accu en een serieuze acculader. Het totaal is overigens goedkoper dan een nieuwe compressorkoelkast dus al met al een meevaller! Wel een heel gesleep op een warme dag.
We varen naar het Zuiden en komen op het Noordzeekanaal. Van daar richting Haarlem. Het is bloedheet en al ver in de middag dus we kiezen de eerste de beste haven na het kanaal, WV Ijmond om te overnachten. De koelkast is nog nooit zo koel geweest en de koude biertjes smaken goed.