03.08.13: Neeltje Jans - Zierikzee. We varen angstvallig tussen de boeien door naar open water. Het verloop van de geul blijkt best lastig en maakt een scherpe knik. Als je niet oplet mis je zo een boei en zit je weer op dat verrekte mosselbankje. We hijsen de zeilen maar er is bijna geen wind. Briljant. Gaan we een keer zeilen...
Toch komen we wel vooruit, hoewel de meningen daarover verdeeld zijn. En zo dobberen we een poosje richting Zierikzee. Als de wind helemaal wegvalt (of was die er al die tijd al niet?) bergen we de zeilen op en varen op de motor verder. In Zierikzee is niet te reserveren dus wagen we het er maar op. We worden opgevangen door de havenmeester in een rib. Hij wijst ons eerst naar een plek ergens bij een aak, maar ziet dan dat we een hond hebben. Daarom krijgen we een plekje langs de steiger. Erg aardig. Het is niet druk maar we hebben gehoord dat het hier 4 rijen dik kan liggen. Bij het binnenvaren zien we plotseling de Ko-i-Noor liggen. Marjolijn en Otto zijn bekenden bij ons uit de haven. Even later zien we de kinderen op de stijger lopen. Als we liggen lopen we even langs.
We drinken limonade bij hun aan boord. Het is weer bloedheet. Tussen de middag komen we elkaar weer tegen en drinken we nog wat op een terrasje. De kinderen spelen bij het anker en komen onder de teer terug. Martijn voorop en het meest zwart van allemaal. We proberen nog wat met terpentine maar de kleren worden er niet schoner op. Marjolijn en Otto varen vanavond of morgenochtend verder. Er is kermis in Zierikzee alleen is die op Zondag gesloten. Regels zijn regels. Martijn vindt het maar onzinregels en is erg teleurgesteld. Na scheepsberaad besluiten we dus om nog een dagje te blijven. 's Avonds gaan we vissen.
 |
| Ooseterschelde met Zeelandbrug |
03.08.13: Neeltje Jans - Zierikzee. We varen angstvallig tussen de boeien door naar open water. Het verloop van de geul blijkt best lastig en maakt een scherpe knik. Als je niet oplet mis je zo een boei en zit je weer op dat verrekte mosselbankje. We hijsen de zeilen maar er is bijna geen wind. Briljant. Gaan we een keer zeilen...
Toch komen we wel vooruit, hoewel de meningen daarover verdeeld zijn. En zo dobberen we een poosje richting Zierikzee. Als de wind helemaal wegvalt (of was die er al die tijd al niet?) bergen we de zeilen op en varen op de motor verder. In Zierikzee is niet te reserveren dus wagen we het er maar op. We worden opgevangen door de havenmeester in een rib. Hij wijst ons eerst naar een plek ergens bij een aak, maar ziet dan dat we een hond hebben. Daarom krijgen we een plekje langs de steiger. Erg aardig. Het is niet druk maar we hebben gehoord dat het hier 4 rijen dik kan liggen. Bij het binnenvaren zien we plotseling de Ko-i-Noor liggen. Marjolijn en Otto zijn bekenden bij ons uit de haven. Even later zien we de kinderen op de stijger lopen. Als we liggen lopen we even langs.
We drinken limonade bij hun aan boord. Het is weer bloedheet. Tussen de middag komen we elkaar weer tegen en drinken we nog wat op een terrasje. De kinderen spelen bij het anker en komen onder de teer terug. Martijn voorop en het meest zwart van allemaal. We proberen nog wat met terpentine maar de kleren worden er niet schoner op. Marjolijn en Otto varen vanavond of morgenochtend verder. Er is kermis in Zierikzee alleen is die op Zondag gesloten. Regels zijn regels. Martijn vindt het maar onzinregels en is erg teleurgesteld. Na scheepsberaad besluiten we dus om nog een dagje te blijven. 's Avonds gaan we vissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten