De eerste nacht

14.06.08
Vanavond zullen we voor de eerste keer op de boot slapen. Om te voorkomen dat Martijn uit bed valt maken we met gangboordnet een netwerk voor zijn bed. We gebruiken gewone haakjes om het net mee vast te zetten. Het geheel laat zich goed op spanning zetten. Het restant kunnen we nog voor de ingang van de kajuit gebruiken. Martijn heeft namelijk al een paar keer geïnteresseerd in het trapgat staan kijken... We zijn best tevreden over het resultaat.




We varen overdag naar het eilandje waar we bij onze eerste tocht ook hebben aangelegd en brengen daar de dag door. We lakken nog een stukje houtwerk van het achterdek. Het is snikheet, net zoals afgelopen weekend. 's Avonds eten we op de boot. Ik probeer de waterpomp van het aanrecht aan de praat te krijgen. Dat lukt niet en het is te warm om er te lang mee door te gaan.
De eerste nacht met Martijn is geen succes. Hij wordt om een uur of twaalf wakker en wil dan niet meer gaan slapen. Een paar uur later valt hij pas in slaap. We hebben dan een paar uur gehuil achter de rug. We schamen ons een beetje voor de buren die ook vannacht in de haven overnachten.
De volgende ochtend zijn we alle drie brak van de korte nacht. We varen die dag in de bekende omgeving en komen er achter dat Martijn goed slaapt 'op de motor'. 's Middags worden we door de buurmannen binnen geloodst.

Voor anker of achter anker?

07.06.08
De familie van Karin is er vandaag om een stuk te varen. Het is heet en zelfs het water brengt te weinig verkoeling. Na de positieve ervaring van vorige week durven we het wel aan om onze kunsten te vertonen. We besluiten dit keer een zijkanaal te nemen. Een eindje verder kunnen we een kanaal rechts in. Het leidt langs een prachtig natuurgebied. Terwijl we langs de kant varen hebben we niet in de gaten dat we steeds langzamer gaan tot Karin opmerkt dat we stil liggen! Wat nou? Ik laat de gedachte van een technisch probleem al gauw varen als ik de groene stengels uit het water tevoorschijn zie komen. Hier kan het haast niet diep zijn. We steken tenminste 70 - 80 centimeter. We zitten vast! We zetten hem in zijn achteruit maar er gebeurt weinig. We zetten hem weer vooruit en sturen scherp naar links, daar naar waar we vermoeden dat het dieper is. Er komt er langzaam beweging in het gevaarte. Karin geeft met de vaarboom de laatste verlossende duwen. Pfff dat was even schrikken. Je zal echt vast zitten wat dan? We varen een tijdje rond en blijven behoedzaam van de kant. We besluiten de boot voor het middageten ergens aan te leggen.

Omdat het me leuk lijkt om eens voor anker te gaan, doen we dit op een rustige plek van een plas, een meter of 10 van een rietkraag. Ik loop naar voren pak het anker en trek de ankerketting een stuk uit de kettingruimte. Gooien of langzaam laten zakken? Ik vermoed dat gooien wel eens een nieuwe verfklus kan opleveren dus wordt het langzaam zakken. En nu? Het anker ligt op de bodem. Ketting nog maar een stukje vieren. De boot drijft langzaam weg van het anker en ik voel dat de ketting me langzaam overboord begint te trekken. Waar zet je dat ding aan vast? Ik kijk nog eens naar het gat waar de ketting uit tevoorschijn komt. Ik herinner me
een touwtje dat ik onlangs weg heb gehaald met daaraan een uitgebogen karabiner. Dat zal hem wel zijn geweest. Geen dingen weghalen waarvan je de functie niet kent. Ik loop naar achteren om te kijken waar het is gebleven. De ketting loopt langzaam uit. Geen idee of hij op het
eind vast zit maar het gaat gelukkig heel langzaam. Ik besluit uitleg te laten voor wat het is en ren met een ander touwtje dan gedacht terug om de boel vast te knopen. Pff, we liggen.

Ankeren is leuk. Precies zoals ik me had voorgesteld. Je dobbert wat rond op de watervlakte en de wind en stroming bewegen je langzaam heen en weer rond je vaste punt en ..... "We naderen het riet! Ik weet het zeker hoor. Net lagen we daar nog, kijk maar!" Dit was nou precies niet de bedoeling. We drijven langzaam maar zeker richting rietkraag waar het ongetwijfeld weer niet diep is. Met de vaarboom duwen we ons enigszins in de oude positie maar drijven toch langzaam terug. Door de boomaktie verliezen we de gaffel aan het eind van de vaarboom. Die zat dus niet goed vast. Gelukkig zijn er ergere dingen. We moeten nu eerst het rietprobleem oplossen. De tweede keer blijven we langer liggen.
De lunch is erg lekker maar het is gedaan met de rust. Even later besluiten we verder te varen. Met een ommetje aan het eind van de middag terug naar de haven. Aanleggen gaat redelijk (met hulp van de buurman).
Al met al was het weer een leuke dag.

De eerste keer varen

02.06.08: Het weekend hebben we geklust en schoongemaakt en dus is het nu tijd om eindelijk te gaan varen. Met de eerste ongeplande capriolen nog vers in het geheugen gaan we voor een goede voorbereiding. Prio 1 is genoeg diesel. Het lijkt ons een slecht idee om de eerste keer aanleggen te oefenen bij de dieselpomp. Dus verzamelen we alle dieseltanks die we kunnen vinden. Het is in totaal 20 liter. Dat moet genoeg zijn voor de eerste trip. Na het vullen staat de meter van de tank op halfvol. Geen idee of dat klopt. Martijn maken we vast met zijn zwemvest aan een lijn op het achterdek zodat hij niet over de rand kan vallen. We varen behoedzaam achteruit. De neus begint al meteen te draaien maar Karin kan hem afduwen. Even later varen we vooruit (!) de haven uit. Dat viel alles mee! We varen over het kanaal en het sturen blijkt redelijk makkelijk te gaan. We staan nog wat onwennig op het achterdek en zijn op onze hoede voor andere schepen. Al gauw blijkt dat het, in tegenstelling tot het weekend, helemaal niet druk is op het water. We varen het kanaal uit tot we een paar eilanden passeren. We gaan links om de eilanden en door een korte smalle sloot die toegang geeft tot een groter water. Dit is leuk zeg! Na drie kwartier zien we een mooi eilandje en we besluiten aan te leggen.

De eerste aanlegmanouvre gaat best goed hoewel we de boom over het hoofd hebben gezien waarvan de takken tot ver over het water hangen. Normaliter zie je zo'n boom echt niet over het hoofd maar we komen er pas achter dat we de mast strak tegen zijn takken hebben geparkeerd als we op de kant staan en de boot nog wat verder naar voren willen trekken. We kijken verbaasd omhoog als de elzeproppen op het dek stuiteren. Hier zijn we duidelijk nog niet goed op ingesteld. We moeten er erg om lachen. Het eilandje biedt veel schaduw waar we dankbaar gebruik van maken. Het is weer ontzettend heet. Te heet voor ons. We ontdekken de werking van een zonneluifel van doek en bamboestokken. We hadden al eerder een discussie of de stokken in de lengte of overdwars over de giek moeten. Overdwars en dan opspannen tot ze licht doorbuigen geeft het meest bruikbare resultaat. Het ziet er leuk uit vinden we, en het blijkt erg praktisch. We picknicken op het eiland. Martijn kan zich er lekker uitleven (met zwemvest).
Het is laat in de middag als we terug komen in de haven. Het aanleggen is een spannend moment. Het gaat redelijk goed en de buurman helpt ons door de lastige momenten. Het was een warme maar mooie dag.
We hebben afgelopen dagen veel gedaan. Voldaan gaan we naar huis.

Zoekplaatje

01.06.08: Toen we de boot kochten waren de kluiverboom en giek nog niet
geplaatst. De ophanging van het houtwerk ziet er voor ons logisch uit
maar als we naar de touwen kijken komen er toch wat vraagtekens. Wat is
nou de dirk en hoe werkt dat met die ring op de kluiverboom die je heen
en weer kunt schuiven? Om te voorkomen dat we een modderfiguur slaan
besluiten we een kijkje te nemen bij onze collega platbodemvaarders.
Daarvan zijn er hier gelukkig genoeg. Fraaie schepen zijn er bij, en al
kijkend doe je veel ideeën op. Wat opvalt is dat er veel verschillende
oplossingen zijn voor hetzelfde doel.Al tellend stellen we vast wat de dirk moet zijn en welke val dient voor de kluiver. Door het plaatsen van de kluiverboom en giek is het plaatje
van onze boot weer een stukje completer. Vooral het net (Vangnet?
schepnet?) aan de voorzijde maakt het helemaal af (al is het oud en
versleten).

Grote schoonmaak

31 mei 2008: De eerste dag hebben we een voltallige schoonmaakploeg van de de familie van Karin. De kajuit wordt schoongemaakt. Het dek krijgt een grote beurt, en de vaarboom wordt van losse lak ontdaan. Ondertussen wordt Martijn beziggehouden wat in deze omgeving een dagtaak blijkt.Aan het eind van de middag verbazen we ons over het resultaat. Het dek en gangboorden liggen er schoon bij en ook binnen is het opgeknapt. We zijn enorm trots op onze schuit!
Aan het eind van de dag drinken we voldaan onze eerste rose aan boord.

Vuurdoop

31 mei 2008: Van de week is de boot weer in het water gelegd. We plannen een lang weekend om alles schoon te maken en te klussen.

Bij de jachthaven blijkt de boot niet in de box te liggen zoals afgesproken. Wat is er misgegaan? Na wat rondkijken vind ik hem voor de helling aan de kade. Da's een tegenvaller want dat betekent dat we hem zelf in de box moeten varen, en we hebben nog nooit gevaren. Tenminste niet met dit formaat en type boot... Ik voel de zenuwen al langzaam opkomen en ga maar eens kijken of ik de motor aan de praat kan krijgen. Dat lukt niet. Het lijkt alsof de accu leeg is. Er is een korte klik en daarna niets. Navraag leert dat de havenmeester al op de hoogte is van dit fenomeen. Het is niet de accu. Na een korte uitleg van de havenmeester probeer ik het nog eens. Ik check nog een keer of hij in neutraal staat en start de motor. Hij slaat meteen aan.

Er is veel drukte bij de bootverhuur. Er passeren regelmatig zeilbootjes op de motor. Plotseling is er geschreeuw van de kant. Het duurt even voor het onze aandacht heeft. Er vaart een huurboot volgas recht op ons af. De man lijkt de hele boot en de kade niet te zien. Even denk ik nog dat hij bijdraait maar er gebeurt niet. Met een enorme klap botst hij vol gas tegen onze voorsteven. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik loop naar voren om de schade op te nemen... De stuurman zit stoïcijns in de boot en rommelt wat aan de motor. Hij kijkt me niet aan en verontschuldigt zich ook niet. Zijn maat zit voorin de deuk en vale plek op onze boot te inspecteren. Ik heb bewust nog niets gezegd. De huurboot heeft gelukkig een
rubber punt, uitermate handig bij dit soort ongelukken. We hebben een lichte deuk opgelopen. De man voorin verontschuldigt zich gelukkig wel. Ik kijk nog eens naar de stuurman en besluit er verder geen woorden aan vuil te maken. Zinloos.

We hebben nog geen meter gevaren en al averij! Ik houd het er maar op de de eerste deuk in ieder geval niet onze schuld is en vast geluk brengt voor de toekomst. We maken wat afspraken over de te volgen vaarstrategie en gooien dan de trossen los...

De strategie moeten we direct bijstellen. Ik heb de achterkant flink afgeduwd en ben in de veronderstelling in een schuine hoek van de kant weg te varen. Voor ons is de botenhelling en achter ons ligt een ander schip. Het leek me de beste optie. Het blijkt in de praktijk echter een flauwe bocht naar links te worden. We gaan dichter langs de boot achter ons dan goed is
voor mijn gemoedsrust. Het gaat allemaal goed. Dit moet het wieleffect zijn waarover ik heb gelezen. Door het wieleffect trekt de achterkant van de boot in de richting waarin de schroef draait. Ik constateer dat dat linksom moet zijn. Vijf meter verder is er van de strategie weinig meer over wanneer de achterkant nog verder naar links draait. Ook bewegen we
harder dan ik wil steeds verder de verkeerde kant op. Links achter ons is het kanaal en daar willen we met de voorkant naartoe, niet met de achterkant!

Het is zaterdag en druk in de haven. Het is ook druk op het kanaal. We hadden ons eigenlijk voorgenomen om de eerste keer te gaan varen op een rustige dag, vroeg in de ochtend wanneer iedereen nog sliep... Ik probeer het vooruit. Tot mijn schrik gaat dit veel harder dan ik dacht en we gaan recht op een steiger af. Ik moet mijn hoofd er goed bijhouden om geen verkeerde dingen te doen. Het is een heel gehannes. De vooruit en achteruit wordt bediend met een handel vlak boven de vlonder in de kuip. Ik moet dus telkens bukken, goed kijken wat achteruit en vooruit is. Ik gooi hem in zijn achteruit en geef wat gas bij om het teveel aan vaart te compenseren. We gaan weer achteruit maar weer niet in de goede richting. Na een paar keer heen en weer steken weet ik het zeker: dit gaat zo niet werken. Wat nu?

Ondertussen hebben onze manoeuvres de aandacht getrokken van wat mensen op de kant. Ik weet zeker dat het spreekwoord 'de beste stuurlui staan aan wal' op dit moment letterlijk genomen kan worden. Omdat ik geen idee heb besluit ik aan de nukken van onze schuit toe te geven. Blijkbaar wil hij achteruit het kanaal op dus dan maar achteruit het kanaal op. In ieder geval weg hier uit de krapte tussen de boten en steigers. We bewegen ons richting het kanaal. Daar is het een voortdurend passeren van vaartuigen. Een motorboot die samen met ons naar buiten wil houdt behoedzaam afstand en weet niet goed aan welke kant hij ons zal passeren. Ik kan me goed voorstellen dat op onze koers geen peil valt te trekken en maak dus maar wat verontschuldigende gebaren en roep quasi luchtig: 'nieuwigheid'. Ik weet zeker dat m'n gezicht me verraad. Als we ons weer vooruit bewegen om een zeilboot te ontwijken neemt de schipper zijn kans waar en sluit aan in de stoet schepen die zich langzaam richting brug beweegt. We moeten een paar keer heen en weer steken en ik kom er achter dat het handig is om de hendel met je voet te bewegen. Je hoeft dan niet te bukken en kunt blijven kijken wat er gebeurt. We
verontschuldigen ons nog aan een zeilboot die van koers moet wijken om ons niet van achteren te rammen, en dan is het gat eindelijk groot genoeg om achteruit het kanaal op te varen. Eindelijk weg uit de benarde situatie.

Vooruit over het kanaal is niet moeilijk. We verbazen ons over de snelheid bij het geringe toerental. Tijdens het manouvreren is dat minder praktisch maar je kunt je wel met relatief weinig herrie voortbewegen. Veel tijd om van de stress te bekomen is er niet want de ingang van ons deel van de haven is al in zicht. Het ziet er krap uit. We moeten naar binnen, rechtsaf een hoek om, om vervolgens meteen links ons staatje in te varen. Om de vaart er een beetje uit te halen, zet ik de schroef geregeld in neutraal om vervolgens weer een zetje vooruit te geven. Ik zie de box op aanwijzing van Karin. Op de gok maken we een bocht naar links... het blijkt een goede gok. Omdat ik me de snelheid niet toevertrouw en niet weet hoe dit gaat uitpakken, zet ik hem in zijn achteruit om vaart te minderen. We komen niet helemaal uit, maar zitten ook niet helemaal verkeerd. De punt is binnen de palen van de box, en de buurman komt uit zijn kajuit om ons te helpen. Heel fijn nu zo'n helpende hand. Even later liggen we op onze plek. Ik krijg meteen een goede tip van de buurman die meteen in de gaten heeft dat we hier totaal geen kaas van hebben gegeten. Hij legt uit hoe je de landvast makkelijk om de paal legt met behulp van de pikhaak. Karin worstelt op het voordek met de knopen en ik balanceer op het achterdek met pikhaak en touw. Wat een sport is dit. De buurman kan er gemoedelijk om lachen en dat is in dit stadium misschien ook wel het beste. We zijn uitgeput van de spanning en concentratie. Eerst een bakje koffie en bekomen van dit alles. De zus van Karin heeft onze vuurdoop met foto's vastgelegd. We bekijken de foto's maar kunnen er nog niet erg hard om lachen. In niet-bewegende weergave ziet het er prachtig uit. Het zijn onze eerste beelden.

Een dag krabben en schilderen

25.05.08 De boot ligt op de kant. Er moet een laag antifouling op en er zijn een paar plekken met roest die moeten worden behandeld. We hebben versterking gekregen van mijn vader.
We besluiten eerst met een krabber de losse troep te verwijderen. Pa heeft duidelijk de betere tools. Hij heeft er dan ook al heel wat uren knutselen met boten opzitten. Zijn krabber is recht, een soort beitel. Dit blijkt een stuk beter te werken dan de conventionel driehoekige krabber waarmee je een trekbeweging maakt. De beitelvormige krabber heeft een lange steel waardoor je beter met twee handen kunt werken. Je werkt van je af en kunt er meer kracht mee zetten. Ik besluit er bij het eerstvolgende bezoek aan een bouwmarkt een te kopen.
Berend heeft gisteren de onderkant goed afgespoten met een hogedrukspuit. Daardoor is de meeste vuiligheid en losse troep verdwenen. De roestplekken worden behandeld met een zilverkleurig goedje waarvan ik de naam nu even ben vergeten.

Het krabben is veel werk. Er staat een stevige wind en koude wind en er is in de loop van de middag regen voorspeld. Doorwerken dus. Zoals ik al had verwacht is de onderkant een rotklus omdat je half liggend boven je hoofd werkt. Met zijn drieën schiet het toch lekker op en tegen twaalven kunnen we aan de antifouling beginnen. Het zwarte teerachtige goedje laat zich gemakkelijk met een vachtroller opbrengen. We hebben de spullen uit de havenloods en betalen na afloop naar verbruik. Prettig zulke faciliteiten. Handig ook dat er mensen rondlopen die verstand van zaken hebben. Voor ons in dit stadium een belangrijke steun. Op advies brengen we 1 laag antifouling aan. De boot zal over 4 maanden waarschijnlijk weer op de kant liggen. Moet voldoende zijn redeneert onze vraagbaak. De dioden zien er nog goed uit maar voor de zekerheid laten we hier onze expert ook nog even naar kijken. Ik ben benieuwd hoe hij in september/oktober uit het water komt...

Mooi om te zien hoe het opknapt als de antifouling is aangebracht. Ik vraag me wel af hoe het zich zal houden. Met name de plekken die we nu tegen roest hebben behandeld. Het regent nu echt en we zijn klaar. Inpakken en wegwezen. Het is inmiddels 4 uur en we zijn moe maar voldaan. Komende week kan de boot het water weer in.

Een boot kopen ... dat doe je niet zomaar

Het is 24 mei als we aankomen in de jachthaven waar Berend zojuist de boot uit het water haalt. Het is een heel gevaarte en het vereist de nodige precisie om hem met de trekker/oplegger over de botenhelling op de kant te trekken.

We begroeten Berend die een trapje heeft meegebracht om ook in de kajuit te kunnen komen. Het is prachtig weer en we nemen ruim de tijd om alles nog eens uitgebreid te bekijken. Ik snuffel achter alle luikjes, kijk onder de banken en afdichtschotten om een beeld te krijgen van wat zich daaronder afspeelt. De motor is ziet er niet gek uit, maar wat zegt dat? We hebben hem bij de vorige bezichtiging horen lopen. Het starten ging vlekkeloos, er waren geen rookwolken, geen raar getik of geklop. De tweecilinder stampte rustig bijna routinieus. Afgelopen winter is er diesel lekkage geweest tijdens de winteropslag maar die is verholpen. De dieseltank is door een gebroken slang leeggelopen in de motorruimte en de geur van diesel is nog sterk aanwezig. Wat minder mooi is, is dat er ook wat diesel onder de kajuit terecht is gekomen en in het lage houtwerk is getrokken. Nou heb ik diesel nooit vinden stinken maar de meningen lopen daarover uiteen. Als je een raam openzet is het meteen verdwenen waaruit ik meen op te maken dat het wel meevalt. Er lijkt nog wel wat diesel te lekken via een afdichtringetje, maar het is niet veel. Het moet alleen wel worden opgelost. Ik realiseer me dat we motorisch een zeker risico lopen gezien onze kennis.

De tijd vliegt voorbij. Het is al middag als Berend poolshoogte komt nemen. We hebben dan eigenlijk het besluit al genomen. WE DOEN HET!!
We spreken af dat we het dieselprobleem contractueel oplossen en daarmee is de koop gesloten. Bij een bakje koffie in het havenkantoor tekenen voor de koop. We hebben een boot gekocht!!
We raken opgewonden bij de gedachte dat de boot nu van ons is terwijl we eigenlijk helemaal niet weten wat varen inhoudt! Het is letterlijk een sprong in het diepe maar het voelt goed.

Berend stelt voor de boot nog even op de kant te laten zodat we de gelegenheid hebben om wat te doen aan een aantal roestplekken. Ook moet er een nieuwe laag anti-fouling worden aangebracht. Het lijkt me een verstandige keuze aangezien hij nu toch op de trailer staat.
Als we terugrijden realiseren we ons dat we morgen wat te doen hebben....

Verrassing

Het lijkt alsof het zo heeft moeten zijn. Ik ben stomverbaasd als Berend me belt dat de zeeschouw weer te koop is. We hebben ondertussen al bij wat andere boten gekeken maar zonder succes.
We maken meteen een afspraak voor zaterdag. Het is dan ook mogelijk om de onderkant te bekijken.

De eerste ontmoeting

Het is ergens in april als we een afspraak maken met Berend om naar een Westerdijk zeeschouw te kijken. Omdat we niets van boten weten heb ik alle beschikbare informatie van internet in me opgenomen. Waar moet je op letten? Wat is te doen gebruikelijk. Ik denk dat we met een werfgebouwd schip in ieder geval goed zitten mits er niet teveel achterstallig onderhoud of mankementen zijn. Daar houd ik me maar aan vast en gewapend met een zaklampje gaan we op weg.

Als we komen aanlopen ziet de boot er als een plaatje uit. De entree met glas in lood ruitjes omgeven door houtwerk is precies zoals we onze boot hebben voorgesteld.
Dichterbij wordt het plaatje reëler... hier moet wel het nodige aan worden gedaan.
Na een uur kijken en praten met Berend gaan we huiswaarts. Voor ons gevoel is het geen gek schip, maar ja wat weten we ervan?

Thuis hebben we geprobeerd vast te stellen of dit een reële koop is door na te gaan wat vervanging van onderdelen door nieuwe kost. Na wat prijsopgaves lijkt dat er goed uit te zien. Uitgegaan van de marge ten opzichte van prijzen op internet van andere Westerdijk zeeschouwen dan wel te verstaan. Geen idee of dit appels met peren vergelijken is.

Het rekenwerk zet ons ook aan het denken over nog wat andere zaken die we eerst willen regelen. Een paar dagen later bel ik Berend dat ik hem met een week of 6 terugbel als we alles op een rij hebben.