13 juni - De auto is volgeladen ondanks dat we gisteren al de nodige spullen hebben gebracht. We komen tot de conclusie dat je hier eigenlijk gewoon een dag voor uit moet trekken in het voorjaar. Boel schoonmaken, inrichten controleren etc. Martijn heeft zijn vakantierugzak met speelgoed volgestopt en kijkt al helemaal uit om weer op de boot te zijn. Gisteren hebben we de watertanks gevuld. Vandaag moeten we nog even langs het winkeltje bij de werf om wat spullen te kopen. We moeten onderandere een nieuwe accu hebben want de oude had het begeven. Dit was er nog niet eerder van gekomen. We kopen ook een gasvles en een nieuwe wateralmanak want de oude is van 2005. We krijgen uitleg over het ruilsysteem met de gasvlessen. De vlessen zijn geldig tot 2015. Voor statiegeld betaal je een x-bedrag. Op op basis van het verschil in tussen het jaartal op de lege en de volle vles wordt het statiegeld verrekend. Krijg je een nieuwere vles: bijbetalen, krijg je een oudere: geld terug. Vooral dat laatste schijnt nogal eens niet te gebeuren. We zijn gewaarschuwd.
En dan denk je: 'even de accu plaatsen, bijladen en klaar'. Bij het plaatsen van de accu blijkt de kabel tussen de min-polen van de motor- en verlichtingaccu te kort. Dit omdat de polen van de nieuwe accu in het midden ziten en die van de oude zaten meer aan de zijkant. Da's een flinke tegenvaller als je eigenlijk op het punt staat om te vertrekken... Maar weer eens het bewijs dat je dit soort dingen op een ander tijdstip moet doen.
Dus met de oude min-kabel terug naar het winkeltje. Daar kunnen ze er weer smakelijk om lachen. Na wat overleggen knutselen ze een nieuwe kabel voor me in elkaar. Deze is in tegenstelling tot de oude kabel, voorzien van klemmen met een M8 bout waarop de kabel met een klemoog wordt vastgemaakt. Twee stukjes kabel, vier klemogen en twee M8-minpoolklemmen. De prijs ben ik al weer vergeten. Het was bijna niets. Ziet er wel meteen een stuk professioneler uit dan de oude kabel dus heeft de tegenslag tenminste een mooi resultaat opgeleverd. De accu is redelijk vol dus we hoeven niet lang te laden.
We varen naar een zijkanaal waar we een mooi plekje vinden bij een werkinham. Er zit een man te vissen die ons wijst op de lange draadeinden die door de beschoeiing zijn geplaatst. Ze verankeren de beschoeiing aan de wal. Aan de achterkant van de beschoeiing kun je daar mooi je boot aan vastleggen (als je er tenminste een kan vinden die niet is afgedekt met grond).
De man komt nog even langs om zijn vangst te laten zien. Het is een snoek van 98 centimeter! Martijn staart vertwijfelt naar het beest dat zijn definitie van vis zichtbaar in verwarring brengt. De man vertelt dat hij, sinds er beschermende maatregelen zijn ingesteld, nauwelijks nog kleine snoek vangt. Een vissende bekende van me vertelt later dat dit komt omdat de soort bij gebrek aan ruimte de kleine en zwakke exemplaren opvreet. De grote vissen overleven.
We varen een dag later naar het natuurgebied in de buurt. Hier zijn we nog niet eerder geweest vanwege de bruggen die je kort achter elkaar moet passeren. De laatste is een spoorbrug. Aangekomen is deze dicht. Er is een bel waar je je kunt melden. We leggen aan en wachten af wat er gaat gebeuren. Na een poosje klinkt een belsignaal maar er gebeurt niets. Nog even later gaat de brug open. Grappig die procedures op het water.
Het natuurgebied is prachtig we blijven hier een aantal dagen en zeilen op een nabijelegen meer. Er zijn volop aanlegsteigers en het is zo vroeg in het seizoen helemaal niet druk. We ontdekken weer een aantal mooie plekjes om terug te komen.
Het varen met Martijn gaat erg goed. Het stoeltje dat we vorig jaar aan boord hadden is een sta-in-de-weg geworden. Hij heeft een nieuw zwemvest dat hem beter zit. Zodra we bij water in de buurt komen gaat het aan. Varen we, dan zit hij met een stuk klimtouw (9 mm.) vast aan de ring op het vest. Het touw verankeren we met een karabiner met mastworp aan het oog van de grootschoot op het dek. Liggen we stil dan mag het touw weg. Af en toe lastig, en voor hem soms vervelend, maar het geeft ons een stuk controle op momenten dat we onze handen plotseling vol hebben bij het varen. Hij is er inmiddels aan gewend en alleen als hij moe wordt geeft het soms problemen. Soms maken we het touw vast aan de giek als deze op de bok ligt. Dit werkt op zich beter voor hem omdat het touw van boven komt en hij er minder over struikelt. Je moet het alleen niet vergeten om te zetten als je gaat zeilen...
Het varen wisselen we telkens af met aanleggen bij een grasveldje. Hier kan hij dan even rennen en voetballen. Ook zijn de paadjes door het riet erg spannend. Bij het koken van het avondeten wordt standaard 'de bar geopend'. Het raam wordt uit de sponning gehaald en er ontstaat door de opening bij de keuken, een verhandeling van drinken bestellen, betalen, en tegen de barman aankletsen. Hij staat dan op het dek en in de kajuit kan er gekookt worden. Slapen gaat veel beter dan vorig jaar. Je merkt dat hij weer een jaar ouder is geworden. Zijn mobiliteit is ook een toegenomen want hij kan zelf via het trapje de kajuit in en uit komen. Dat geeft hem meer vrijheid bij het spelen. Zeilen vind hij wat minder maar dat heeft meer met ons stressniveau te maken aangezien we met zeilen nog weinig ervaring hebben. Hij zegt dan op een geveven moment ook dat we maar weer met de bub-bub-bub (motor) moeten gaan en vaak is dat een wijs besluit.
Verder vindt hij het erg interessant om op zijn knieën voor op de punt te liggen en naar beneden te kijken. Uiteraard alleen met papa of mama erbij.
Het is een week met goed weer. Niet te warm zoals vorig jaar en redelijk wat wind. We maken af en toe van de gelegenheid gebruik om wat lelijke plekken bij te verven. Al met al een succes en we vinden het jammer als we weer terug naar huis moeten.
dinsdag 14 juli 2009
woensdag 24 juni 2009
De kerstboom optuigen
12 juni 2009 - Vandaag gaan de zwaarden, de giek en de kluiverboom op transport. We hebben een aanhanger geleend waar alles in past. De giek gaat boven op de ombouw. De schuur ziet er leeg uit als alles is ingeladen.
Eerst hebben we de zwaarden geplaatst. Met behulp van een bandschlinge hangen we het zwaard aan de val van de gaffel. Vervolgens is het een kwestie van voorzichtig om de stagen heen manouvreren en tot op de juiste hoogte laten zakken. Zwaardbout en zwaardtalie vastzetten en klaar. Het is wel een klusje dat je met zijn tweeën moet doen. Zeker als er zoveel wind staat als vandaag...
We hebben een truuc uit de bergsport (een andere hobby) die hier heel handig blijkt. Hij wordt gebruikt om een bandschlinge te fixeren om een blok of rotspunt. De bandschlinge is een gesloten ring (verkrijgbaar bij een buitensportzaak, maar een geknoopte touwring of een stuk autogordel voldoet in dit geval ook). Maak een knoop in een enkel deel van het touw of schlinge. Omdat de ring gesloten is wordt dit een lus. Je hebt nu een soort achtvorm. Trek de lus verder en maak hem zo groot dat hij om het zwaard past. Zoek het balanspunt op door het zwaard aan de lus iets van de grond te tillen. Balanspunt gevonden, dan schuif je de lus terug tot deze om het zwaard klemt. Op deze manier kan het zwaard naar de brede kant niet meer uit de lus schuiven. De lus blijft aangetrokken door het gewicht van het zwaard zelf. Houd het zwaard met de smalle kant iets naar beneden gekanteld en er kan weinig mis gaan. Indien nodig kun je het lakwerk met een doek beschermen.
Als we na de zwaarden ook de giek en de kluiverboom plaatsen krijgt de boot plotseling meer gestalte. Het is als het ware alsof je een kerstboom optuigt. Met het plaatsten van de nieuw gelakte delen zie je het opknappen. Die kluiverboom was dit najaar een en al bladders. De mooie rode gloed van het hout maakt het nu een sierraad op de boeg.
We krijgen niet alles af maar de rest kunnen we morgen doen. We willen dan aansluitend een week gaan varen.
Eerst hebben we de zwaarden geplaatst. Met behulp van een bandschlinge hangen we het zwaard aan de val van de gaffel. Vervolgens is het een kwestie van voorzichtig om de stagen heen manouvreren en tot op de juiste hoogte laten zakken. Zwaardbout en zwaardtalie vastzetten en klaar. Het is wel een klusje dat je met zijn tweeën moet doen. Zeker als er zoveel wind staat als vandaag...
We hebben een truuc uit de bergsport (een andere hobby) die hier heel handig blijkt. Hij wordt gebruikt om een bandschlinge te fixeren om een blok of rotspunt. De bandschlinge is een gesloten ring (verkrijgbaar bij een buitensportzaak, maar een geknoopte touwring of een stuk autogordel voldoet in dit geval ook). Maak een knoop in een enkel deel van het touw of schlinge. Omdat de ring gesloten is wordt dit een lus. Je hebt nu een soort achtvorm. Trek de lus verder en maak hem zo groot dat hij om het zwaard past. Zoek het balanspunt op door het zwaard aan de lus iets van de grond te tillen. Balanspunt gevonden, dan schuif je de lus terug tot deze om het zwaard klemt. Op deze manier kan het zwaard naar de brede kant niet meer uit de lus schuiven. De lus blijft aangetrokken door het gewicht van het zwaard zelf. Houd het zwaard met de smalle kant iets naar beneden gekanteld en er kan weinig mis gaan. Indien nodig kun je het lakwerk met een doek beschermen.
Als we na de zwaarden ook de giek en de kluiverboom plaatsen krijgt de boot plotseling meer gestalte. Het is als het ware alsof je een kerstboom optuigt. Met het plaatsten van de nieuw gelakte delen zie je het opknappen. Die kluiverboom was dit najaar een en al bladders. De mooie rode gloed van het hout maakt het nu een sierraad op de boeg.
We krijgen niet alles af maar de rest kunnen we morgen doen. We willen dan aansluitend een week gaan varen.
Zwaarden repareren
8 juni 2009: De vakantie begint met hard werken. De bouw van de schuur heeft als bijresultaat dat de niveauverschillen in de tuin niet meer kloppen. 7 Kuub zand is de afgelopen maand afgegraven. Daarvoor in de plaats is 4 kuub 'geel' zand naar binnen gereden en zijn er over de 6000 stenen gelegd voor de terassen, pad en speelplek. Tijd dus voor een welverdiende vakantie.
Voor die tijd moesten de zwaarden nog wel 'even' worden gerepareerd anders kan er niet worden gezeild. Met het bakboordzwaard waren we in september al begonnen. Wegens gebrek aan ruimte, tijd en materiaal heeft dat stilgelegen. In de nieuwe schuur gaat het allemaal een stuk beter. Bij Fijnhout (Amsterdam) heb ik een aantal mooie stukken eiken op de kop getikt tegen een goede prijs.
Ik word altijd een beetje hebberig in een loods volgepakt met mooie houtsoorten. Aangezien Karin toch een ander idee heeft over houtopslag in onze schuur, laat ik het bij een paar stukken die enigszins het juiste formaat hebben.
De zwaarden zijn er slecht aan toe. Er zijn rotte delen waarvan het hout moet worden vervangen. Sommige plekken moeten worden opgevuld. Ik heb besloten de reparatie met Polypox 700 (info www.polyservice.nl) uit te voeren. Deze epoxylijmvariant heeft een vullend vermogen en kan ook in dikkere lagen worden opgezet. Het lijkt me geschikt voor deze toepassing. Het blijft natuurlijk een beetje een gok. Worse case moet het volgend jaar over. Het nadeel van de epoxy is dat hij wit is. Voor het opvullen van de zichtbare gaten heb ik eiken zaagsel/stof gemengd afkomstig van het schuren. De epoxy kleurt dan bruin op. Nadeel is dat het erg pasteus wordt. Het toevoegsel verlengt de droogtijd enigszins. De epoxy laat zich goed raspen en schuren of met de beitel bewerken. Voor de kop van het zwaard heb ik een nieuwe eiken plaat gemaakt (waar de bout van de ophanging doorheen loopt). Het in vorm brengen vergt een paar uur raspen en schuren maar dan is hij identiek aan het oude deel. Dat was dermate slecht dat ik het niet terug kon plaatsen. Er is wel een groot kleurverschil tussen het oude en nieuwe eiken maar dat is niet anders.
Het stuurboordzwaard besluiten we op te lappen. Er in de huidige staat nog een seizoen mee verder varen, zou betekenen dat de slechte delen te ver vergaan. De gaten zijn gevuld met epoxy, de slechte lak weggekrabt. Goede lak laat ik zitten.
Van 't winter is er tijd om hier verder aan te werken.
Na een 4 lagen lak moet gezien de tijd alles op transport. De epoxy is op sommige plekken zichtbaar (wit). Dat is minder mooi. Op zich ben ik wel tevreden over het resultaat. Polypox heeft een kleurmiddel dat kan worden toegevoegd. Als alles zich goed houdt denk ik erover om daar na het seizoen eens mee te experimenteren. De plekken die nu wit zichtbaar zijn, kunnen eenvoudig worden uitgediept met een beitel en zijn dan te overzetten met een gekleurd laagje.
Omdat de epoxy sterk in het hout trekt is het lastig om plekken die je onbedoeld hebt geraakt met morsen etc. schoon te maken. Dat kost veel tijd. Na de eerste keer heb ik de te bewerken delen afgeplakt. Dit levert een schoner en gerichter resultaat en dus minder schuurwerk op.
Voor die tijd moesten de zwaarden nog wel 'even' worden gerepareerd anders kan er niet worden gezeild. Met het bakboordzwaard waren we in september al begonnen. Wegens gebrek aan ruimte, tijd en materiaal heeft dat stilgelegen. In de nieuwe schuur gaat het allemaal een stuk beter. Bij Fijnhout (Amsterdam) heb ik een aantal mooie stukken eiken op de kop getikt tegen een goede prijs.
Ik word altijd een beetje hebberig in een loods volgepakt met mooie houtsoorten. Aangezien Karin toch een ander idee heeft over houtopslag in onze schuur, laat ik het bij een paar stukken die enigszins het juiste formaat hebben.
De zwaarden zijn er slecht aan toe. Er zijn rotte delen waarvan het hout moet worden vervangen. Sommige plekken moeten worden opgevuld. Ik heb besloten de reparatie met Polypox 700 (info www.polyservice.nl) uit te voeren. Deze epoxylijmvariant heeft een vullend vermogen en kan ook in dikkere lagen worden opgezet. Het lijkt me geschikt voor deze toepassing. Het blijft natuurlijk een beetje een gok. Worse case moet het volgend jaar over. Het nadeel van de epoxy is dat hij wit is. Voor het opvullen van de zichtbare gaten heb ik eiken zaagsel/stof gemengd afkomstig van het schuren. De epoxy kleurt dan bruin op. Nadeel is dat het erg pasteus wordt. Het toevoegsel verlengt de droogtijd enigszins. De epoxy laat zich goed raspen en schuren of met de beitel bewerken. Voor de kop van het zwaard heb ik een nieuwe eiken plaat gemaakt (waar de bout van de ophanging doorheen loopt). Het in vorm brengen vergt een paar uur raspen en schuren maar dan is hij identiek aan het oude deel. Dat was dermate slecht dat ik het niet terug kon plaatsen. Er is wel een groot kleurverschil tussen het oude en nieuwe eiken maar dat is niet anders.
Het stuurboordzwaard besluiten we op te lappen. Er in de huidige staat nog een seizoen mee verder varen, zou betekenen dat de slechte delen te ver vergaan. De gaten zijn gevuld met epoxy, de slechte lak weggekrabt. Goede lak laat ik zitten.
Van 't winter is er tijd om hier verder aan te werken.
Na een 4 lagen lak moet gezien de tijd alles op transport. De epoxy is op sommige plekken zichtbaar (wit). Dat is minder mooi. Op zich ben ik wel tevreden over het resultaat. Polypox heeft een kleurmiddel dat kan worden toegevoegd. Als alles zich goed houdt denk ik erover om daar na het seizoen eens mee te experimenteren. De plekken die nu wit zichtbaar zijn, kunnen eenvoudig worden uitgediept met een beitel en zijn dan te overzetten met een gekleurd laagje.
Omdat de epoxy sterk in het hout trekt is het lastig om plekken die je onbedoeld hebt geraakt met morsen etc. schoon te maken. Dat kost veel tijd. Na de eerste keer heb ik de te bewerken delen afgeplakt. Dit levert een schoner en gerichter resultaat en dus minder schuurwerk op.
maandag 25 mei 2009
Resumé
26.05.2009 - Resume de inzichten opgedaan bij het klussen dit voorjaar:
Een klus duurt langer naarmate het eindresultaat onbekend is.
Het resultaat kan mee- of tegenvallen, en dan is anders soms beter, soms minder dan bedacht. De volgende keer kun je het proces beinvloeden voor een beter resultaat (misschien toch een betere kwast kopen?). In andere gevallen moet je op zoek naar ander materiaal, een betere afstemming of aanpak, en soms tijd.
Het is zoeken naar een optimaal resultaat. Dat bevindt zich voor mij op dit moment ergens tussen eindresultaat en bestede tijd.
Plamuren is een vak. Het is goed te leren maar je moet er tijd in investeren.
De Pirago is een uitkomst op plaatsten waar je niet mag flexen (zoals in een haven). Flexen is beter en sneller (toch stiekum even geprobeerd) maar moet je binnen of thuis doen.
Een stuiterende pirago draait onherroepelijk in de verkeerde richting ( en slijt dan ook heel erg snel...)
Eikenhout heeft voorrang boven ander hout.
Er zijn meer dan twee handen nodig om het roer op te hangen.
In de kajuit maakt het niet uit of je in, of naast het water ligt.
Amerlock is een raar goedje. De vluchtige delen zijn giftig, de vaste stof geschikt voor behandeling van drinkwatertanks (binnenkant).
Het eindresultaat is in ieder geval super.
Ontroesten is een deprimerend klusje als je er te lang mee bezig bent.
Laagdikte van nieuw lakwerk opbouwen, kost een week.
Je beschikbare klustijd volplannen betekent dat je uiteindelijk met teveel lopende zaken eindigt.
Een klus duurt langer naarmate het eindresultaat onbekend is.
Het resultaat kan mee- of tegenvallen, en dan is anders soms beter, soms minder dan bedacht. De volgende keer kun je het proces beinvloeden voor een beter resultaat (misschien toch een betere kwast kopen?). In andere gevallen moet je op zoek naar ander materiaal, een betere afstemming of aanpak, en soms tijd.
Het is zoeken naar een optimaal resultaat. Dat bevindt zich voor mij op dit moment ergens tussen eindresultaat en bestede tijd.
Plamuren is een vak. Het is goed te leren maar je moet er tijd in investeren.
De Pirago is een uitkomst op plaatsten waar je niet mag flexen (zoals in een haven). Flexen is beter en sneller (toch stiekum even geprobeerd) maar moet je binnen of thuis doen.
Een stuiterende pirago draait onherroepelijk in de verkeerde richting ( en slijt dan ook heel erg snel...)
Eikenhout heeft voorrang boven ander hout.
Er zijn meer dan twee handen nodig om het roer op te hangen.
In de kajuit maakt het niet uit of je in, of naast het water ligt.
Amerlock is een raar goedje. De vluchtige delen zijn giftig, de vaste stof geschikt voor behandeling van drinkwatertanks (binnenkant).
Het eindresultaat is in ieder geval super.
Ontroesten is een deprimerend klusje als je er te lang mee bezig bent.
Laagdikte van nieuw lakwerk opbouwen, kost een week.
Je beschikbare klustijd volplannen betekent dat je uiteindelijk met teveel lopende zaken eindigt.
Tewaterlating
09.05.2009 - De tewaterlating was een feestelijk gebeuren. We zijn een uur voor tijd om de mast vast te zetten, de annodes te plaatsen en de schoten en stootwillen klaar te leggen. Het is de eerste keer dat we dit meemaken dus vooraf komen er allerlei vragen in je op als: zal de motor het wel doen, zal hij nog waterdicht zijn en zijn we niets vergeten mee te nemen?
Martijn is al een paar dagen in de ban van de trekketrokke (trekker) die de boot in het water gaat laten. Het feest is compleet als bij aankomst blijkt dat de trekker met oplegger naast de boot geparkeerd staat. Hij is er niet meer weg te slaan. Hij heeft een nieuw zwemvest dat hij eerst niet wilde aantrekken tot hij zag dat er een hele speciale bootfluit aan zat. Nu mag hij dus niet meer uit.
Het plaatsen van de oplegger onder de boot is even een precisiewerkje. Eenmaal los van de bokken gaat het allemaal vrij vlot. Voor we het weten licht hij weer in het water en moeten we alsnog vangen en grijpen om te voorkomen dat hij niet afdrijft.
Het is leuk om weer in het water te liggen. Na al die dagen laddertje op laddertje af is het een verademing om direct aan boord te kunnen stappen. We sluiten de accu aan op de polen van de motor. De tweede accu heeft het dit najaar namelijk begeven en we hebben nog geen nieuwe gekocht. De motor start bijna meteen en we zijn blij dat we deze vraag van ons lijstje kunnen schrappen.
Na een tijdje 'warmdraaien' en doornemen van plan van aanpak gooien we de lijnen los en varen achteruit weg van de helling. Het lijkt alsof we weer zijn bij ons startpunt vorig jaar, toen we met het wegvaren van de helling richting de box onze eerste ervaring opdeden. We hadden op dat moment geen idee wat er ging gebeuren en voor alles wat er gebeurde hadden we geen verklaring. Nu hebben we eerst eens goed gekeken waar de wind vandaan komt. Dat scheelt de helft. Er staat een stevig windje schuin in de rug (kracht 5). Tijdens het achteruit varen moeten we een keer terugsteken om de neus recht te houden maar verder gaat het prima. We zijn er redelijk relaxed onder en voor we het weten zijn we al op het kanaal. Het hoekje om en zigzaggen tot in de box gaat ook vlekkeloos. We kijken elkaar triomfantelijk aan. "Eitje!". Als het de rest van het jaar ook zo gaat tekenen we ervoor...
We picknicken samen op het dek waar we de kajuittafel hebben neergezet. Het is leuk om weer op ons plekje te liggen. Wel 4 weken te laat voor ons gevoel. Ik kijk naar de boten die op de kant liggen en waaraan nog volop geklust wordt. Dit gaan we volgende jaar anders aanpakken, hopelijk niet langer vanuit een achterstallige situatie. Hoe, dat weten we nog niet precies, maar wel anders.
We willen vandaag de mast nog overeind zetten zodat we ons lakwerk in volle glorie kunnen aanschouwen. Voor dat dat kan, moeten we de trommelstok en vleugel nog plaatsen en de verlichting opnieuw aansluiten. Dit neemt toch enige tijd in beslag. Waar we ook even geen rekening mee hebben gehouden zijn de vallen die we tijdens het schilderen hadden verwijderd. Het plaatsten kost enig denkwerk en ontcijfering van de markering. Het leek destijds heel logisch maar op dit moment laat het toch wat te wensen over. Het overeind zetten van de mast kost ook nog de nodige tijd in verband met de vallen en stagen die overboord dreigen te gaan. Met wat touwtjes houden we de boel droog.
Al met al hebben we nog wel wat schilderwerk te doen. Het verwijderen van de roestplekken heeft de nodige plekken achtergelaten die nog de originele kleur moeten krijgen. Ook zijn de zwaarden en het overige rondhout nog niet gemonteerd. Die liggen nog in de revisie en nemen we de volgende keer mee.
Voor we weggaan mag Martijn de vlag hijsen die we vanmiddag nog even in het winkeltje hebben gekocht. Hij is er helemaal trots op en zwaait als we weggaan.
Martijn is al een paar dagen in de ban van de trekketrokke (trekker) die de boot in het water gaat laten. Het feest is compleet als bij aankomst blijkt dat de trekker met oplegger naast de boot geparkeerd staat. Hij is er niet meer weg te slaan. Hij heeft een nieuw zwemvest dat hij eerst niet wilde aantrekken tot hij zag dat er een hele speciale bootfluit aan zat. Nu mag hij dus niet meer uit.
Het plaatsen van de oplegger onder de boot is even een precisiewerkje. Eenmaal los van de bokken gaat het allemaal vrij vlot. Voor we het weten licht hij weer in het water en moeten we alsnog vangen en grijpen om te voorkomen dat hij niet afdrijft.
Het is leuk om weer in het water te liggen. Na al die dagen laddertje op laddertje af is het een verademing om direct aan boord te kunnen stappen. We sluiten de accu aan op de polen van de motor. De tweede accu heeft het dit najaar namelijk begeven en we hebben nog geen nieuwe gekocht. De motor start bijna meteen en we zijn blij dat we deze vraag van ons lijstje kunnen schrappen.
Na een tijdje 'warmdraaien' en doornemen van plan van aanpak gooien we de lijnen los en varen achteruit weg van de helling. Het lijkt alsof we weer zijn bij ons startpunt vorig jaar, toen we met het wegvaren van de helling richting de box onze eerste ervaring opdeden. We hadden op dat moment geen idee wat er ging gebeuren en voor alles wat er gebeurde hadden we geen verklaring. Nu hebben we eerst eens goed gekeken waar de wind vandaan komt. Dat scheelt de helft. Er staat een stevig windje schuin in de rug (kracht 5). Tijdens het achteruit varen moeten we een keer terugsteken om de neus recht te houden maar verder gaat het prima. We zijn er redelijk relaxed onder en voor we het weten zijn we al op het kanaal. Het hoekje om en zigzaggen tot in de box gaat ook vlekkeloos. We kijken elkaar triomfantelijk aan. "Eitje!". Als het de rest van het jaar ook zo gaat tekenen we ervoor...
We picknicken samen op het dek waar we de kajuittafel hebben neergezet. Het is leuk om weer op ons plekje te liggen. Wel 4 weken te laat voor ons gevoel. Ik kijk naar de boten die op de kant liggen en waaraan nog volop geklust wordt. Dit gaan we volgende jaar anders aanpakken, hopelijk niet langer vanuit een achterstallige situatie. Hoe, dat weten we nog niet precies, maar wel anders.
We willen vandaag de mast nog overeind zetten zodat we ons lakwerk in volle glorie kunnen aanschouwen. Voor dat dat kan, moeten we de trommelstok en vleugel nog plaatsen en de verlichting opnieuw aansluiten. Dit neemt toch enige tijd in beslag. Waar we ook even geen rekening mee hebben gehouden zijn de vallen die we tijdens het schilderen hadden verwijderd. Het plaatsten kost enig denkwerk en ontcijfering van de markering. Het leek destijds heel logisch maar op dit moment laat het toch wat te wensen over. Het overeind zetten van de mast kost ook nog de nodige tijd in verband met de vallen en stagen die overboord dreigen te gaan. Met wat touwtjes houden we de boel droog.
Al met al hebben we nog wel wat schilderwerk te doen. Het verwijderen van de roestplekken heeft de nodige plekken achtergelaten die nog de originele kleur moeten krijgen. Ook zijn de zwaarden en het overige rondhout nog niet gemonteerd. Die liggen nog in de revisie en nemen we de volgende keer mee.
Voor we weggaan mag Martijn de vlag hijsen die we vanmiddag nog even in het winkeltje hebben gekocht. Hij is er helemaal trots op en zwaait als we weggaan.
dinsdag 28 april 2009
Giek en kluiverboom
28.04.2009 - Deze week een begin gemaakt met het opknappen van de giek. Hij heeft in de winter buiten gelegen onder een zeil in afwachting van de nieuwe schuur. De schuur is inmiddels gebouwd en een paar weken geleden is de giek naar binnen gebracht. Aan de kant van de dirk is de lak echt afgebladderd en vertoont het hout verweerde plekken over een lengte van ongeveer een meter. Alle lak is verwijderd en het hout is opgeknapt en geschuurd. Inmiddels zit de tweede laag lak er op.
De kluiverboom was er het afgelopen najaar slechter aan toe. Hij heeft overwinterd in het oude schuurtje. Afgelopen najaar hebben we hem kaal gemaakt en bijgewerkt. Inmiddels zit de derde laag lak erop. Het beslag is ontdaan van roest en is in de primer gezet. Na schilderen kan het worden gemonteerd.
Koninginnedag gaan we weer naar de boot om de laatste roestplekken te verwijderen. De mast krijgt de laatste lagen lak en we hopen het onderwaterschip en het roer voor een groot deel af te krijgen. De rest zal op het water gedaan moeten worden (voorzover dat gaat).
De kluiverboom was er het afgelopen najaar slechter aan toe. Hij heeft overwinterd in het oude schuurtje. Afgelopen najaar hebben we hem kaal gemaakt en bijgewerkt. Inmiddels zit de derde laag lak erop. Het beslag is ontdaan van roest en is in de primer gezet. Na schilderen kan het worden gemonteerd.
Koninginnedag gaan we weer naar de boot om de laatste roestplekken te verwijderen. De mast krijgt de laatste lagen lak en we hopen het onderwaterschip en het roer voor een groot deel af te krijgen. De rest zal op het water gedaan moeten worden (voorzover dat gaat).
woensdag 22 april 2009
Werkweekend
18/19 april 2009 - Dit weekend is de mast nog twee keer gelakt (laag 5 & 6). Er stond zaterdag veel wind dus slechte omstandigheden voor lakwerk. Het buitenwerk is behelpen en je bent afhankelijk van de omstandigheid. Ondanks dat valt het resultaat niet tegen. Er onstaat langzaam een mooie glanzende laag. We krijgen nog complimenten van mensen die ons hebben zien krabben.
Zaterdag de katrollen uit de mast verwijderd (en gemerkt...). Nu kan het bovenste stuk worden geschilderd. De trommelstok gaat mee naar huis. Langzaamaan wordt steeds duidelijker hoe alles in elkaar zit. Om de trommelstok te kunnen verwijderen moest ook het toplicht worden afgekoppeld. De windvaan gaat ook mee naar huis.
Het bovenstuk van de mast is in de primer gezet. Volgende keer kan dit opnieuw worden geschilderd.
Het maanlandschap op het dak van de kajuit is inmiddels gevuld met plamuur. Het ziet er al een stuk beter uit. Door de droogtijd van 24 uur is het schuren nog niet gelukt. In plaats daarvan maar in de primer gezet tegen het vocht. Volgende keer schuren en opnieuw primeren.
Het luik bij de ingang is gelakt en de rails, waarover deze loopt, zijn afgekrabt en opgeschuurd met de bandschuurmachine. Op de geleiders zit inmiddels 1 laag lak.
Op verschillende plekken is de kit vervangen.
Zaterdag de katrollen uit de mast verwijderd (en gemerkt...). Nu kan het bovenste stuk worden geschilderd. De trommelstok gaat mee naar huis. Langzaamaan wordt steeds duidelijker hoe alles in elkaar zit. Om de trommelstok te kunnen verwijderen moest ook het toplicht worden afgekoppeld. De windvaan gaat ook mee naar huis.
Het bovenstuk van de mast is in de primer gezet. Volgende keer kan dit opnieuw worden geschilderd.
Het maanlandschap op het dak van de kajuit is inmiddels gevuld met plamuur. Het ziet er al een stuk beter uit. Door de droogtijd van 24 uur is het schuren nog niet gelukt. In plaats daarvan maar in de primer gezet tegen het vocht. Volgende keer schuren en opnieuw primeren.
Het luik bij de ingang is gelakt en de rails, waarover deze loopt, zijn afgekrabt en opgeschuurd met de bandschuurmachine. Op de geleiders zit inmiddels 1 laag lak.
Op verschillende plekken is de kit vervangen.
woensdag 15 april 2009
Maanlandschap
14 april 2009 - De eerste laag lak zit op de mast. Het krabben was een flinke klus (+/- 5 uur). Vooral het deel van de mast dat boven het achterdek ligt was lastig vanwege de hoogte. Met een schaaf zijn daarna de zwarte plekken verwijderd. We hebben dit eerder uitgeprobeerd op de kluiverboom. Belangrijk is wel een goede kwaliteit schaaf die 'scherp' scherp is, en dat je de beitel op minimale diepte afstelt en richt. Goed letten op de richting van de nerf die op rondhout per plek kan verschillen. Anders is het resultaat dat er stukjes hout uitbreken.
De fijne afstelling haalt het dunne toplaagje grijs hout langzaam weg. Direct hieronder zit het mooie oranje-rode hout. Daarna goed schuren. Mensen kijken overigens wel een beetje raar als je aan een mast staat te schaven...
De eerste laag lak zit erop. Het geheel heeft een uur of 8 in beslag genomen.
Het dak van de kajuit heeft inmiddels wat weg van een maanlandschap. Het is deprimerend werk omdat je voor je gevoel alleen maar afbreekt (of beter gezegd 'gaten maakt'). Met een schroevedraaier en hamer is de plamuur rond de scheur goed te verwijderen. Het schoonmaken van het staal is gedaan met een Pirago die ik van het winter op internet heb gekocht (rubberen schijf met hardstalen puntjes voor op de boormachine). Deze neemt ook makkelijk de plamuur mee waar nodig. Het resultaat op het staal is een lichte sinaasappelhuid van kleine pikkeltjes veroorzaakt door de puntjes van de Pirago. De schijf is relatief veilig ten opzichte van een slijpschijf. Ik heb dat proefondervindelijk op mijn hand vastgesteld...
De eerste plekken zijn ingesmeerd met Owatrol primer. We krijgen van de winkel bij de werf echter een ander advies. De strekking van hun verhaal was: 'leuk voor de hobbyist, minder leuk voor de boot'. Ik ben er nog niet uit of dat alleen voor de primer eigenschappen van Owatrol geldt alsminder voor de roestomvormende werking van dit goedje (waarom het bekend staat). Het zal de komende jaren blijken. In ieder geval gebruiken we nu op tweede advies de Sikkens primer. Men stelde 2 lagen voor ( in 1 dag), plamuren met epoxy plamuur (geen polyesterplamuur i.v.m. scheurtjes na een paar jaar), schuren, 2 lagen primer, aflakken.
Na dit advies zijn we 120 Euro lichter en is de planning drastisch bijgesteld.
Na de tweede dag klussen komt alles een beetje op ons af. We hebben het gevoel niet vooruit te komen. We willen een mooie geschilderde boot zien. Geen maanlandschap op een zeeschouw.... Gelukkig geeft de tweede laag lak op de mast wat voldoening. Ook de kajuitdeur en het achterluik in de kuip krijgen een nieuwe laag lak.
Na twee dagen zijn we behoorlijk moe. We gaan naar huis naar Martijn die bij oma en opa logeert.
Lente
13 April 2009 - Het weer en temperatuur hebben de afgelopen maanden niet meegezeten. We hadden eerder aan de slag gewild maar dat is desondanks niet gelukt. We hebben een week vrij en het lijkt goed weer te worden met temperaturen rond 20 graden.
De constructie met het grote zeil is toch niet erg goed bevallen. Te weinig ventilatie. Het zeil is al erg beschadigd door de wind en drukplekken. Hier en daar verschijnen al gaatjes. We vergelijken met andere boten en zien dat de meeste een zeil van zwaardere kwaliteit gebruiken. Volgende winter gaan we dit anders aanpakken.
Het lijstje klussen is lang vanwege het achterstallige onderhoud. Thuis hebben we de kluiverboom opgeknapt. De zwaarden zijn er slecht aan toe (rotte plekken). De werkzaamheden hieraan zijn gestaakt vanwege ruimtegebrek op het zolderkamertje (2x3 m.). Een van de zwaarden heeft een tijd gediend als werkbank van Martijn. Dit heeft wat deukjes opgeleverd van het hamertje dat hij voor zijn klussen gebruikt. Gelukkig niet ernstig.
Inmiddels is er in de tuin een schuur gebouwd met voldoende ruimte voor onderhoudswerkzaamheden. Zodra de bouw klaar is gaan we met de zwaarden beginnen.
Deze dagen staan in het teken van de mast en de roest. De lak op de mast is op veel plekken afgebladderd. Het hout is grijs uitgeslagen. We gaan alle lakresten verwijderen.
Op het dak van de kajuit is de polyesterplamuur gaan scheuren. Hierdoor is vocht onder de plamuur gekomen met roest tot gevolg. Er zijn meer dan 10 van deze plekken. We hebben besloten ze open te maken, en het staal eronder schoon te maken. Ditzelfde voor de overige roestplekken. Te beginnen met de kajuit, daarna de loopdekken. Daarna het onderwaterschip.
De constructie met het grote zeil is toch niet erg goed bevallen. Te weinig ventilatie. Het zeil is al erg beschadigd door de wind en drukplekken. Hier en daar verschijnen al gaatjes. We vergelijken met andere boten en zien dat de meeste een zeil van zwaardere kwaliteit gebruiken. Volgende winter gaan we dit anders aanpakken.
Het lijstje klussen is lang vanwege het achterstallige onderhoud. Thuis hebben we de kluiverboom opgeknapt. De zwaarden zijn er slecht aan toe (rotte plekken). De werkzaamheden hieraan zijn gestaakt vanwege ruimtegebrek op het zolderkamertje (2x3 m.). Een van de zwaarden heeft een tijd gediend als werkbank van Martijn. Dit heeft wat deukjes opgeleverd van het hamertje dat hij voor zijn klussen gebruikt. Gelukkig niet ernstig.
Inmiddels is er in de tuin een schuur gebouwd met voldoende ruimte voor onderhoudswerkzaamheden. Zodra de bouw klaar is gaan we met de zwaarden beginnen.
Deze dagen staan in het teken van de mast en de roest. De lak op de mast is op veel plekken afgebladderd. Het hout is grijs uitgeslagen. We gaan alle lakresten verwijderen.
Op het dak van de kajuit is de polyesterplamuur gaan scheuren. Hierdoor is vocht onder de plamuur gekomen met roest tot gevolg. Er zijn meer dan 10 van deze plekken. We hebben besloten ze open te maken, en het staal eronder schoon te maken. Ditzelfde voor de overige roestplekken. Te beginnen met de kajuit, daarna de loopdekken. Daarna het onderwaterschip.
Abonneren op:
Posts (Atom)
