Een tonnetje patat

21 augustus 2010 - We zijn een dag varen met de familie van Karin. Er staat een zuidenwind kracht 4-5 en aanvankelijk twijfelen we een beetje, maar we gaan toch. We varen op de motor tegen de wind in naar het grote meer. Eenmaal onder de brug door blijkt dat er op het meer een flinke golfslag staat. Voor de verandering hebben we de afsluiters van de kuip dit keer wel op tijd dichtgedraaid... Martijn zit met Karin en Irma voorop. Hij heeft de grootste lol als de golven opspatten tegen de punt. Ze worden zowaar een beetje nat. Het is een hele belevenis en grote lol op de voorplecht. Na een uur varen windopwaarts, leggen we aan in een sloot die de verbinding vormt tussen twee delen van het meer. Het is hier een komen en gaan van bootjes. We zetten koffie en gaan uitgebreid eten op de kant. Na het eten varen we nog een stuk door naar het zuiden tot we op de weg stuiten. We zijn op een klein afgelegen meer met een bewoond eilandje. Het zou een mooie plek zijn om een keer te overnachten. We keren om en hijsen de fok om voor de wind terug te varen richting huis. We besluiten nog een omzwerving te maken en steken een vaart over, een smalle sloot in. Volgens de diepte op de kaart kunnen we hier varen. De dieptemeter begint wel regelmatig te piepen. Voor ons vaart een zeilboot die linksaf slaat, en dan zijn we helemaal alleen tussen de gras- en rietlanden. Het is duidelijk een vergeten sloot, die overigens ook steeds smaller wordt. We buigen af waardoor we beter voor de wind komen te liggen. Het gaat fantastisch zo, hoewel we ons nog steeds afvragen of dit wel kan... Keren wordt hier wel een grap, dus hopelijk is dat niet nodig. Na een poos komen we uit op de sloot waar we voor de middag hebben aangelegd om te eten. Hiervoor moeten we rechtsaf slaan en de fok naar de andere kant doorzetten. Ik bedenk me dat het wel handig is om vaart te houden anders verwaaien we gegarandeerd tegen de kant. Niet dat dat erg zou zijn; het is een zachte wal, maar het staat zo knullig als je je zeeschouw op een drukke doorsteek in het hart van het zeilmekka, in het weiland parkeert. En die Friezen maar lachen...neeeeeeh, dat gaat ons niet gebeuren. Voor de zekerheid stiekum de motor startklaar. Maar alles gaat goed. We sturen kort de bocht om en varen op halve wind de sloot in. Voor en achter ons zijn veel bootjes die de doorsteek gebruiken om naar de andere kant van het meer te komen. We moeten om een rietveldje heen maar kunnen niet te ver uitwijken vanwege de tegenliggers. Het wordt krap en ik voel dat we door de modder gaan. Even valt de snelheid weg maar met wat bijsturen komen we meteen weer op gang. De doorgang voor de tegenliggers is nu wel smal. We zijn hier een bakbeest in vergelijking met de open bootjes die zich langs bakboord verdringen. Even later komen we uit op het meer en gaan met flinke vaart voor de wind kracht 5 terug naar de brug. Na de brug hijsen we de fok weer en varen zo terug naar thuishaven (aldus Martijn). Hoog tijd voor een tonnetje patat, of doet u er ons maar twee.

Ramkoers

14 augustus 2010 - We gaan een dag zeilen met Ingeborg en Casper. Het weer zit erg mee en er staat aanvankelijk een zwakke wind uit het Noorden. Kort buiten de haven hijsen we de fok en kort daarna toch ook maar het grootzeil. We varen richting de zuidelijke meren. Na het kanaal nemen we een doorsteekje dat we onlangs ontdekten. Het is smal en de doorgang ligt verborgen achter een knik met veel groen en overhangende takken. Het zijn dit soort slootjes die zeker mijn voorkeur hebben. Het past helemaal bij het 'oudhollandse platbodem-gevoel' dat me zo aanspreekt. Na de doorsteek volgt nog een smalle sloot en dan zijn we op het meer. We varen een hoekje om en leggen aan op een stille plas om wat te eten. Er wordt gevoetbald, Casper neemt een duik en Martijn probeert zijn nieuwe kegels uit die hij net van Ingeborg en Caspar heeft gekregen. Na het eten hijsen we de fok, geven de neus een zet en varen voor de wind terug naar het meer. Hier varen wat rond en naarmate de middag vordert trekt de wind aan. We liggen op de koers van een andere platbodem die van stuurboord komt. Nadat we de voorrangsregels hebben ontcijferd (beide stuurboord zeil, maar wij zijn loef dus moeten we wijken) lijkt het er op dat we er voorlangs kunnen. Dat blijkt op een meter of 20 te gaan. Ik roep nog iets van 'past precies' naar de dame aan bakboord, maar krijg een bits 'Ja, vind je?' terug... Ze kijkt met een blik van: heb je weer zo'n stel Westerlingen die niet kunnen zeilen. En dat klopt precies, dus laten we laten het daar maar bij. Blijkbaar was onze berekening van de ramkoers iets te vrijzinnig naar het oordeel. Het ligt het met de voorrangsregels duidelijk gevoelig... In Frankrijk heb je stickers voor beginnende automobilisten, en in Cyprus rijden alle huurauto's met een andere kleur kentekenplaat (stuur rechts). Dat zou voor ons ook wel wat zijn in het drukke hoogseizoen. We beloven beterschap. Het is al met al een gezellige dag zeilen.

Swarte Wieven

30.07.2010: Vanavond zijn er veel luchtballonnen. Ze komen van over de meren. De onderste luchtlaag lijkt weinig stabiel, want ze vallen rond ons bij bosjes naar beneden. Dat levert af en toe interessante situaties op met de hoogspanningsmasten en het kanaal. Sommige stijgen na de landing weer op, anderen zakken als een plumpudding in elkaar. Het is een mooie avond en morgen vertrekken we voor een weekend varen. Dit keer vaart Irma (zus van Karin) mee en we zijn heel benieuwd hoe het haar zal bevallen.

De weerberichten zijn niet optimaal met kans op regen op zaterdag. Maar de temperatuur is goed en dat is het belangrijkste. We varen naar het noordelijk natuurgebied met de vele plassen en sloten. Allereerst de bruggen door. De spoorbrug laat op zich wachten. We passeren een schouw die op de fok vaart en besluiten hetzelfde te doen. De wind is zuidelijk, koers noord, noordwest dus dat moet lukken. We varen met de middenfok en het loopt lekker. Op het meer is een wedstrijd met Regenbogen aan de gang. Krap langs de kant kunnen we langs de boei maar het ziet er wat rommelig uit. We zetten de motor bij om wat vaart te houden. Uit de buurt van het wedstrijdveld kan de motor weer uit. We krijgen nu een aardig vaartje en komen halverwege het meer achter het eiland bij het verzamelpunt van de wedstrijd. Kunnen we hier wel langs? Met enige regelmaat schiet er een Regenboog voor of achter ons weg om zich naar de start te begeven. Niemand die echt last lijkt te hebben van een lome zeeschouw die nieuwsgierig een kijkje komt nemen. Na het eiland trekt de wind aan en komt de vaart er meer in. We duiken van het meer een sloot in langs een pontje. Het gaat super relaxed zo op de fok. We willen aanleggen op een bekende plek. Zodra we de sloot indraaien waar de plek is, blijkt deze al meteen om de hoek te liggen. Ik gooi snel de fok naar beneden en Karin stuurt richting de steiger. Mmmmmm dit gaat toch nog harder dan we dachten...meewind, oh ja...zodra het kan, spring ik op de kant en begin te duwen. Het valt niet mee en we raken met het zwaard licht de steiger. Niet ernstig gelukkig. Als we stil liggen, schieten we in de lach. Omdat het allemaal zo snel ging hebben we, zonder daar verder over na te denken, zeilend aangelegd! Met enige bedenktijd hadden we waarschijnlijk fijn de motor aangezet. Weer een ervaring rijker en ook op een paar punten geleerd hoe het niet moet...

Tegen de middag begint het te regenen en we zitten de regen uit met eten en theedrinken. Daarna varen we verder door een deel van het gebied dat we zelf ook nog niet kennen. We komen door een prachtige sloot die steeds smaller wordt. Ik kijk enigszins bedenkelijk naar de dieptemeter maar het cijfer op de kaart liegt niet! Geen tegenliggers gelukkig. We slingeren tussen de bomen door en komen uit op een bekend meer. Van hier varen we een rondje terug op de motor naar een plek in de luwte. Er wordt gevist en 'gehengeld'. Dat laatste verdient enige uitleg. Vissen doe je met een hengel (dobber,haakje etc.) en 'hengelen' doe je met een magneet aan een touwtje. We hebben nog niets 'gevangen' behalve de testlepel die we in de haven overboord hadden gegooid. Test in eerste instantie faliekant mislukt want wat Martijn en ik ook probeerden, nergens konden we de lepel vinden. Karin, die het schouwspel enige tijd had gadegeslagen, haalt hem bij de eerste worp boven water. Mmmmm daar ging ons mannenego. Een paar weekenden geleden werden we op het idee gebracht door een buurman. Hij zocht ook regelmatig met een metaaldetector en had al van alles gevonden. Zo had hij een keer een pistool opgevist (en toen maar de politie gebeld...). Dit keer bleef het bij een dubbeltje. Thuis een magneetje gekocht met een gat erin. Oogje met touwtje eraan gezet en klaar. En nu is het spannend wat we de komende tijd zullen vinden. En hopen dat we niet per ongeluk een granaat of zoiets vangen.

De volgende dag varen we terug naar het meer om te gaan zeilen. We zijn daar niet de enigen. Er liggen boeien van de Regenbogen, en het Skutsje 't Swarte Wief maakt daarvan dankbaar gebruik om haar trainingsrondjes te varen. Voor de matige wind die er staat, gaan ze loeihard. Wij daarentegen...niet. We varen een stukje achter ze aan maar op een half rondje komen ze ons met gemak twee keer voorbij! Het is een mooi gezicht. Ik rommel nog wat met het zeil, maar nee, met onze ervaring kansloos. Heel even als de wind aantrekt varen we een kort stukje gelijk op, tenminste zo lijkt het... Thuis op internet kom ik er achter dat ze meedoen in het IFKS. Er is al veel aan de boot gesleuteld. Schip verlengd, langere mast, nieuwe giek, nieuw grootzeil en fokken, zwaarden vervangen. Alles voor snelheid, en dat is te merken. Het lijkt me een ambitieus team en het zou me niet verbazen als ze nog ver gaan komen. Dit is de link naar hun website.

Als de Regenbogen komen is 't Swarte Wief snel verdwenen. Wij hebben daar wat meer moeite mee, en na een uitwijkmanoeuvre op de motor zeilen we achter het eiland langs om daar vervolgens nog meer Regenbogen tegen te komen. We houden het voor gezien en leggen aan om op te ruimen en te eten. Daarna 'op naar thuishaven' zoals Martijn zegt. Hij is dit seizoen al een hele zeeman geworden en loopt (uiteraard met zwemvest) zelf over de gangboarden. Klimt aan en van boord. Hij is al heel handig geworden in het ontwijken van de fendertouwen en loopt af en toe te paraderen alsof het dagelijkse kost is. De voorplecht lokt, en hij is telkens bezig zijn grens te verleggen, waar nodig in strijd met regels of afspraken. Het wordt gauw tijd dat hij leert zwemmen. De kans zit in een klein hoekje dat hij een keer overboord gaat, dus we houden hem nog goed in de gaten.

Aanleggen in de box gaat dit keer super. Met de zuidenwind in de rug inmiddels een makkie mits we goed uitkomen met indraaien. We zetten hem na de draai in zijn achteruit tot we bijna stil en recht voor de box liggen. De wind houdt de neus vooruit. Dan langzaam naar binnen varen.

Maar de tijd van de zuidenwinden loopt op haar eind, en ik kan de worsteling met windkracht 6 West nog goed herinneren. Lang geen euforie dus. Voorlopig genieten we even van de gedachte dat we het onder deze omstandigheden aardig onder controle hebben. Het boekje Motormanoeuvres & aanleggen is aanleiding geweest tot meer creativiteit en daardoor hebben we nieuwe dingen ontdekt. Metname de wind voor je laten werken helpt goed op momenten dat ze tegen zit. Verder maken we beter gebruik van de hulpmiddelen om bij het uitvaren van de box de neus recht te houden. Gaandeweg leren we steeds meer en daardoor wordt het varen leuker. De dekzeilen laten helaas op zich wachten en het wordt medio september voordat deze worden geleverd. Het klussen gaat langzaam maar wel constant door. De bok wordt nu gelakt en de katrollen van de kluiverboom krijgen een beurt. Allemaal in de avonduurtjes dus het gaat niet supersnel. Binnenkort een keer een paar dagen schilderen plannen. Het blijft al met al een leuke hobby. En Irma....die gaat denk ik nog wel een keer mee.

Motormanoeuvres en ankeren

De afgelopen weekenden stonden in het kader van familie, vrienden en werkzaamheden thuis. Om de gemoederen bezig te houden maar een boekje besteld, Motormanoeuvres en ankeren. Stond aanbevolen op het zeilersforum. Goed boekje met duidelijke plaatjes, veel situatieschetsen en diverse tips en truucs. Maar het boekje is nu uit, het weer is goed, dus dit weekend moet er gevaren worden. We gaan het maar eens in de praktijk uitproberen.

De enge straat

In het weekend na hemelvaart zijn we drie dagen op de boot. Het motorluik is gerepareerd en kan worden gemonteerd. Het is goed gelukt (verslag en foto's in het klusarchief).

We gaan nog even langs het winkeltje bij de werf. Ik heb de gasslang gedemonteerd en kom tot de conclusie dat deze aan vervanging toe is. De drukregelaar moet ook worden vervangen en de oude fles die welliswaar nog niet helemaal leeg is besluiten we niet meer te gebruiken. Daarvoor in de plaats komt een tweede nieuwe fles. De eerste hadden we vorig jaar al aangeschaft.

Martijn helpt met afsoppen en alles blijkt goed dicht. Ook voor de zekerheid het gasstel van de wand gehaald en aangesloten om de leidingen tot de kranen te kunnen controleren. Het is nog het originele gasstel dat het erg goed doet. Alleen de grote pit heeft weinig druk. Door de nieuwe drukregelaar hebben we duidelijk meer druk dan voorheen. Als we met een stukje van een staaldraad de uitblaasnippel van de grote pit hebben schoongemaakt brandt deze ook weer als het hoort. Simpel, dat we daar niet eerder op zijn gekomen.

Vanavond slapen we in de haven en morgen gaan we richting het noorden naar het natuurgebied waar we vorig jaar ook zijn geweest. Via een leuke slingerslanger komen we in een breed kanaal. Hierover ligt een spoorbrug die nog dicht is. Daarom besluiten we aan te leggen. Dat gaat niet helemaal lekker omdat er net een kruiser voorbij komt. Door de hekgolf worden we tegen de palen geduwd. Maar we liggen. Martijn vindt het alleen minder geslaagd. Hij kijkt een beetje benard naar de hoge golven die tegen de kade slaan. Dat wordt niet meteen minder als er twee vrachtschepen voorbij komen, daarachter nog een paar kruisers. Als ze voorbij zijn gaat de brug open en varen we verder.

We leggen aan bij een dorp voor nog wat inkopen. Na een ererondje langs een paar kades waar je niet mag aanleggen varen we regelrecht een 14 meter box in. Zo, die ligt. Er is nog voldoende plek dus het kan wel even zo.
Martijn speelt bij de speeltuin en we doen inkopen en zetten koffie. Dan varen we het natuurgebied in.
Na een poos leggen we aan bij een eilandje. We verblijven hier de nacht. De volgende dag varen we nog wat rond en gaan tegen de middag terug naar de haven. Als we weer door het kanaal varen zegt Martijn: "Ik vind het niet zo leuk in de Grote Straat (van Elias en de Enge Straat)". Hij begint wat meer de gevaren te zien, maar als we het uitleggen is hij snel gerustgesteld. Volgend weekend gaan we weer!

Beter varen met platbodems

Eindelijk gevonden. Ik ben al lang zoek naar het boek 'Beter varen met platbodems'. Het was uitverkocht maar is weer verschenen in een nieuwe uitgave door Heeg by de Mar. Originele tekst en foto's. Kosten 16 EUR met 3 EUR verzendkosten.



Absoluut de moeite waard. Het is het vervolg op het boek 'Zeilen met platbodems'. Naast uitgebreide behandeling van zeilevenwicht en stand van zeilen geeft het ook tips voor varen op de motor, aanleggen, sluizen enz. Echt een aanwinst. De praktijk is nu wel weer wat ingewikkelder dan het leek. Soms kun je dingen maar beter niet weten ; )

Lekkage III

Afgelopen weekend op de boot geweest. Het was prachtig weer alleen een frisse koude wind uit het noordwesten. Overal in de haven wordt geklust. De meeste schepen liggen nog op de kant. Ons klusje voor dit weekend is het vervangen van de voetpomp. Zonder dat kunnen we geen water innemen en dus niet weg.

We constateerden in het najaar een lekkage bij de voetpomp die steeds erger leek te worden. Gelukkig lekte het alleen tijdens het pompen dus met een dweiltje konden we het seizoen uitzitten. Het is op rij Lekkage III die we aan het drinkwatersysteem hebben. Hopelijk zijn we daar met het vervangen van de pomp voorlopig van verlost. Een identiek model voetpomp gekocht. Wat een simpel klusje leek valt toch weer een beetje tegen. Ik krijg de schroeven niet los (klinkt suf maar het is zo). Dat wil zeggen twee van de vijf. Die zitten achter een flens die vermoedelijk na het vastschroeven is geplaatst. De moeren van de flens zijn busjes met een inkeping waarin je normaal een schroevedraaier kunt steken echter zijn ze zo ver aangedraaid dat de bout dit verhindert. Hiervoor heb je dus speciaal gereedschap nodig. Met in het vooruitzicht dat we dit weekend niet aan varen toekomen begin ik maar met voorzichtig breken. Niet iets waar je op zit te wachten en mijn humeur lijdt er danig onder. Met je hoofd een uur tussen twee ladebalken doorgewurmd levert daaraan ook niet echt een positieve bijdrage.
Met een knal komt de laatste schroef los uit het hout. Er is gelukkig niets kapot behalve mijn knokkel die langs de kastwand schampt. De nieuwe pomp past, maar de uitvoer zit op een andere plek. Hiervoor uiteindelijk een nieuw gat gemaakt boven dat van de aanvoer. Schroefjes van de flens nog wat nagedraaid. Tanks voor een deel gevuld met water en pompen maar. Het werkt, maar het lekt ook. Nog een keer alles eruit en schroefjes van de flens verder aandraaien. De lekkage is nu verholpen. Klus geklaard maar wel ruim twee uur verder.

Telkens weer constateren we dat iets ogenschijnlijk simpels omvangrijker blijkt dan het in eerste instantie lijkt. Je moet dus eerst beginnen met de boel losmaken, onderzoeken, constateren dat het niet gaat, het juiste gereedschap of middelen zoeken, daarna pas echt de klus uitvoeren. Dit vooronderzoek schiet er meestal bij in. Toch maar doen voor de volgende keer. In ieder geval beter voor je humeur.

We slapen op de boot maar blijven in de haven. De volgende morgen zijn we vroeg wakker. Het is stralend weer. Het is koud geweest vannacht en het heeft gevroren. De haven is gehuld in lichte nevelflarden die lijken te zweven tussen de masten van de boten in de ochtendzon. Een uniek moment.
We besluiten vroeg te vertrekken. Als we het kanaal opvaren is dat helemaal leeg. Het water is als een spiegel. We varen een uurtje rond op de motor, bekijken wat aanlegplekjes waar we niet eerder zijn geweest, en leggen dan aan bij een eiland. We blijven daar de rest van de dag. Martijn vermaakt zich met spelen. We zoeken de rat (of is het een grote muis) die ritselt in het riet, vissen met de speelgoedhengel en vangen palingen, glibberalen en niet nader definieerbare prut. De vlieger die we gisteren hebben opgelaten is een hit alleen hebben we die in de auto laten liggen.

Als er een ding is dat we inmiddels hebben geleerd dan is dat dat op het water zijn iets is dat je moet leren. Uiteraard het varen an sich maar zeker ook de hele organisatie er omheen en het maken van de juiste keuzes daarin. Je komt er gaandeweg achter wat wel en wat niet werkt. Nu is het weer even spannend om de box in te varen. Misschien moeten we besluiten af en toe maar eens een paaltje mee te nemen, of daar in ieder geval maar eens wat makkelijker in te worden. Het box invaren gaat prima.
Het motorluik gaat weer mee naar huis want het is nog niet af. De naamplaat aan de stuurboordkant ook. Moe maar voldaan en volgend weekend of het weekend daarna gaan we weer.

IJsvrij

Afgelopen zondag naar de boot geweest. Het was een last minute beslissing omdat we er 's ochtends achter kwamen dat het een prachtige dag zou worden. Gauw de koffie in de thermoskan en op pad.

Zo'n winter met je boot in het water is best spannend. Temeer omdat er tot twee keer toe flink ijs heeft gelegen. Omdat voor ons de afstand groot is ga je niet zomaar even langs. Heb wel gedacht aan een automatische pomp, maar hoe lang blijft die lopen zonder walstroom?
We maken er naar hartelust grappen over maar de ondertoon verraad wel de twijfel. Hebben we het goed gedaan, en is er niets stukgevoren? Drijft hij uberhaupt nog? Ik ga er van uit dat we anders wel een belletje hadden gehad. Ze kennen ons ondertussen.

Een eerste aanblik vanaf de parkeerplaats bevestigt dat de boot drijft. Hij zit nog strak onder zeil (dekzeil welteverstaan) dus we zijn voor het grootste deel gerustgesteld. Vanaf de voorpunt kruip ik onder het zeil door naar de achtersteven en ben blij met wat ik aantref. Luchtvochtigheid is goed en het is lekker warm onder het zeil. Martijn kijkt verrast als ik aan de achterkant weer opduik. Eenmaal het zeil verwijderd blijkt alles er prima bij te liggen. In de kajuit is het totaal niet muf. Veel beter dan vorig jaar toen we de boel eigenlijk teveel hadden opgesloten.

Achter het teruggeslagen zeil is het goed toeven in het voorjaarszonnetje (zonnebrand vergeten...). We zijn blij dat we zijn gegaan. In de verte draait een schuurmachine. We zijn een maand vroeger dan vorig jaar en we liggen in het water. De wal staat nog vol schepen die vanaf 1 april in het water gaan. Op de waterlijn is aan één kant wel wat beschadiging te zien door het ijs. Nadere inspectie moet nog uitwijzen hoe groot de schade werkelijk is want dat is zo niet te zien. Na de Amerlock-actie van vorig jaar heb ik wel vertrouwen in mogelijk wat herstelwerkzaamheden. We zijn niet de enigen die deze winter zijn blijven liggen. We beginnen met het opzetten van de mast. Onderhoud zal voornamelijk dekwerk en kuip worden dus de mast ligt dan toch maar in de weg. Ondertussen is het strijken een routineklus geworden dus tegen de tijd dat het nodig is ligt hij zo weer plat.

De accu's geplaatst en daarna de motor gestart. Eén keer starten en lopen (na goed voorgloeien)!. Ik vind het een motor die helemaal aansluit bij de karakter van het schip. Bij het aanslaan van de tweecilinder verschijnt er bij mij steevast een smile van oor tot oor. Ondanks dat een 4-cilinder voordelen heeft, zou ik voor geen goud willen ruilen. Karakter en onverwoestbaar.

Als ik naar het toiletgebouw loop en alles van een afstandje bekijk moet ik constateren dat ik het een mooi schip vind om te zien. Altijd al gevonden maar dit gevoel bevestigt dat ik er ondanks de zorg echt heel blij mee ben. Soms ben ik wel eens jaloers op mensen die de hele winter overdekt kunnen klussen vlak bij huis. Hoewel (onverwarmd) de temperatuur voor lak- en schilderwerk onvoldoende is. Waarschijnlijk dus deels betrekkelijk. Zo in het voorjaar zou een kortere afstand wel prettig zijn om af en toe op een avond een klusje te kunnen doen.
Contact met de watersportvereniging in de buurt wijst uit dat de wachtlijst voor deze afmeting een jaar of 4 is. We staan er nu twee jaar op dus dat duurt nog even.

Het motorluik en het anker gaan mee naar huis. Het luik lekt omdat het gerubberde teak op een paar plaatsen stuk is. Het wordt een flinke klus want alle latten zijn losgekomen van de onderlaag. Het anker moet in de zinkspray.

Het is op een mooie dag als deze moeilijk voor te stellen dat je helemaal vast hebt gelegen in het ijs. Maar we zijn ijsvrij en zien uit naar dit seizoen.

Een gat in het water

Het is weer een tijd geleden dat we het laatste bericht op de blog hebben gezet. Tijd voor wat nieuws.
Afgelopen najaar hebben we een aantal keer gezeild met wisselend resultaat. De werkzaamheden en drukte rond huis in het voorjaar had tot gevolg dat we relatief weinig weg zijn geweest. Daarom hebben we besloten de boot deze winter in het water te laten om te zien hoe dat bevalt. Het is met de strenge winter van dit jaar een aardige testcase of we de winterprocedures goed onder de knie hebben. Best spannend...

Het varen hoeft nu niet te wachten op de klussen boven de waterlijn. Gevaar is natuurlijk dat we niet aan klussen toekomen. We willen het onderhoud van het onderwaterschip plannen in een weekend. Deze winter is alleen de gaffel mee naar huis gegaan. De materiaalverhuizing van vorig jaar had logistiek en opslagtechnisch nogal wat nadelen. Het is prettig dat we dat dit jaar niet hebben. Alles past in de auto. Het onderhoud zal voornamelijk in de haven moeten plaatsvinden.

Mooie opmerking van een zeilende collega afgelopen winter: "Een boot is een gat in het water waar je geld in gooit."
Daarom maar eens nagedacht wat te doen voor meer rendement. Eerder beginnen en langer doorgaan is een logische eerste conclusie. Er staat om die reden een kacheltje op ons verlanglijstje (kost wel weer geld...). Bijkomend voordeel lijkt ons dat het in het voor en najaar wat rustiger is op het water. Eens zien wat er in de praktijk van terecht komt.

Het is grappig om te constateren dat er een voorjaarskriebel bij is gekomen. Die van het varen! Binnenkort, als het weer het toelaat, willen we met klussen beginnen en gek genoeg kijken we daar naar uit.
In ieder geval vast aan de gaffel begonnen. Relaxed in het voorjaarszonnetje in de achtertuin en op het dooie gemak.

Je moet er per slot toch ook van blijven genieten.