Een tonnetje patat

21 augustus 2010 - We zijn een dag varen met de familie van Karin. Er staat een zuidenwind kracht 4-5 en aanvankelijk twijfelen we een beetje, maar we gaan toch. We varen op de motor tegen de wind in naar het grote meer. Eenmaal onder de brug door blijkt dat er op het meer een flinke golfslag staat. Voor de verandering hebben we de afsluiters van de kuip dit keer wel op tijd dichtgedraaid... Martijn zit met Karin en Irma voorop. Hij heeft de grootste lol als de golven opspatten tegen de punt. Ze worden zowaar een beetje nat. Het is een hele belevenis en grote lol op de voorplecht. Na een uur varen windopwaarts, leggen we aan in een sloot die de verbinding vormt tussen twee delen van het meer. Het is hier een komen en gaan van bootjes. We zetten koffie en gaan uitgebreid eten op de kant. Na het eten varen we nog een stuk door naar het zuiden tot we op de weg stuiten. We zijn op een klein afgelegen meer met een bewoond eilandje. Het zou een mooie plek zijn om een keer te overnachten. We keren om en hijsen de fok om voor de wind terug te varen richting huis. We besluiten nog een omzwerving te maken en steken een vaart over, een smalle sloot in. Volgens de diepte op de kaart kunnen we hier varen. De dieptemeter begint wel regelmatig te piepen. Voor ons vaart een zeilboot die linksaf slaat, en dan zijn we helemaal alleen tussen de gras- en rietlanden. Het is duidelijk een vergeten sloot, die overigens ook steeds smaller wordt. We buigen af waardoor we beter voor de wind komen te liggen. Het gaat fantastisch zo, hoewel we ons nog steeds afvragen of dit wel kan... Keren wordt hier wel een grap, dus hopelijk is dat niet nodig. Na een poos komen we uit op de sloot waar we voor de middag hebben aangelegd om te eten. Hiervoor moeten we rechtsaf slaan en de fok naar de andere kant doorzetten. Ik bedenk me dat het wel handig is om vaart te houden anders verwaaien we gegarandeerd tegen de kant. Niet dat dat erg zou zijn; het is een zachte wal, maar het staat zo knullig als je je zeeschouw op een drukke doorsteek in het hart van het zeilmekka, in het weiland parkeert. En die Friezen maar lachen...neeeeeeh, dat gaat ons niet gebeuren. Voor de zekerheid stiekum de motor startklaar. Maar alles gaat goed. We sturen kort de bocht om en varen op halve wind de sloot in. Voor en achter ons zijn veel bootjes die de doorsteek gebruiken om naar de andere kant van het meer te komen. We moeten om een rietveldje heen maar kunnen niet te ver uitwijken vanwege de tegenliggers. Het wordt krap en ik voel dat we door de modder gaan. Even valt de snelheid weg maar met wat bijsturen komen we meteen weer op gang. De doorgang voor de tegenliggers is nu wel smal. We zijn hier een bakbeest in vergelijking met de open bootjes die zich langs bakboord verdringen. Even later komen we uit op het meer en gaan met flinke vaart voor de wind kracht 5 terug naar de brug. Na de brug hijsen we de fok weer en varen zo terug naar thuishaven (aldus Martijn). Hoog tijd voor een tonnetje patat, of doet u er ons maar twee.