De kluiver

Het was prachtig weer afgelopen weekend en er stond een goede 4. Mooi weer voor een dag zeilen.
Het leek ons ook eens tijd om de kluiver uit te proberen. Dat is er tot nu toe nog nooit van gekomen. We zagen er altijd wat tegenop en laten we eerlijk zijn, aan twee zeilen hadden we de afgelopen jaren al ruimschoots genoeg. Maar Martijn is inmiddels zo groot dat hij kan helpen tijdens het varen. We merken dat we minder op hem hoeven te letten en daardoor wordt zeilen en varen in het algemeen een stuk makkelijker. Hij zit sinds een paar weken op zeilles bij de vereniging. In het begin was het best spannend (je kunt per slot van rekening omslaan met een Optimist...) maar inmiddels begint hij er veel lol in te krijgen. We merken dat hij daardoor het zeilen met onze boot ook veel leuker vindt.
Terwijl Martijn met Karin de boel op koers houdt ga ik een poging doen om de kluiver te hijsen. Dat valt niet direct mee omdat het ding achter de fok langs moet. En die zit dan behoorlijk in de weg! Het is even zoeken. Hoe werkt dit? Na wat gehannes lukt het om het zeil achter de fok langs te krijgen. Ik haal hem omhoog en het volgende moment valt de wind er in. We zijn verrast over hoeveel het scheelt. Het is net of iemand de  turbo heeft aangezet. Martijn gaat het zelfs iets te hard. Gaat dit wel goed papa?... En omdat Papa het ook niet weet, zegt hij maar van wel. We zijn heel snel aan de overkant. Als we overstag gaan halen we hem weer weg. Dit was leuk!
We ankeren in het moddergat voor de lunch en Martijn roeit wat rond de boot. Daarna zeilen we richting kanaal voor een rondje naar de haven. Martijn stuurt en deelt opdrachten uit. "Mama die fok mag iets strakker hoor!"  Nou, dat belooft nog wat...
Terug in de haven spreken we de buren van verder op de steiger. Ze hebben foto's gemaakt van onze kluiveraktie. Het zag er erg stoer uit al was het maar een klein stukje. Binnenkort gaan we het nog maar eens proberen.

De lier II

De boot ligt weer in het water en de lier is inmiddels helemaal gereviseerd en geschilderd. De staalkabel die er op zat maakt snel beschadigingen en er hier en daar steken er scherpe draden uit. Daarom willen we de kabel te vervangen voor een nylon lijn. Maar ja, hoe sterk moet die zijn? We gaan eens kijken in de watersportwinkel. De breeksterkte loopt tot 5800 DAN. Dat komt bijna overeen met 5800 kg. We besluiten om de iets lichtere lijn te nemen van 12 mm. Toch nog goed voor zo'n 2400 DAN. Toch blijft het wel spannend. Zou dit houden? Geen idee hoe groot de trekkracht wordt als de mast bijna het laagste punt bereikt. De kracht op de constructie neemt dan aanzienlijk toe. We besluiten het er toch op te wagen. Aan het eind maken we een oog door de lijn met de speedy sticker dubbel te naaien. Daarna omwikkelen en afwerken met takelgaren.

Nadat de lijn op de lier is gezet gaan we de mast overeind zetten. Na een paar slagen komt de mast langzaam van de bok. Als hij 30 cm boven de bok hangt, laten we hem even hangen en zetten er nog wat meer druk op door er even aan te trekken. De lijn geeft geen krimp. Veert een heel klein beetje maar niet vervelend. De rek op de lijn valt heel erg mee. Missie geslaagd! We zijn blij dat we van de staalkabel af zijn. De nylon lijn blijkt nu al veel makkelijker te werken. Als de stagen zijn vastgezet toasten we op dat we weer een complete boot hebben.