dinsdag 21 september 2010

Een tonnetje patat

21 augustus 2010 - We zijn een dag varen met de familie van Karin. Er staat een zuidenwind kracht 4-5 en aanvankelijk twijfelen we een beetje, maar we gaan toch. We varen op de motor tegen de wind in naar het grote meer. Eenmaal onder de brug door blijkt dat er op het meer een flinke golfslag staat. Voor de verandering hebben we de afsluiters van de kuip dit keer wel op tijd dichtgedraaid... Martijn zit met Karin en Irma voorop. Hij heeft de grootste lol als de golven opspatten tegen de punt. Ze worden zowaar een beetje nat. Het is een hele belevenis en grote lol op de voorplecht. Na een uur varen windopwaarts, leggen we aan in een sloot die de verbinding vormt tussen twee delen van het meer. Het is hier een komen en gaan van bootjes. We zetten koffie en gaan uitgebreid eten op de kant. Na het eten varen we nog een stuk door naar het zuiden tot we op de weg stuiten. We zijn op een klein afgelegen meer met een bewoond eilandje. Het zou een mooie plek zijn om een keer te overnachten. We keren om en hijsen de fok om voor de wind terug te varen richting huis. We besluiten nog een omzwerving te maken en steken een vaart over, een smalle sloot in. Volgens de diepte op de kaart kunnen we hier varen. De dieptemeter begint wel regelmatig te piepen. Voor ons vaart een zeilboot die linksaf slaat, en dan zijn we helemaal alleen tussen de gras- en rietlanden. Het is duidelijk een vergeten sloot, die overigens ook steeds smaller wordt. We buigen af waardoor we beter voor de wind komen te liggen. Het gaat fantastisch zo, hoewel we ons nog steeds afvragen of dit wel kan... Keren wordt hier wel een grap, dus hopelijk is dat niet nodig. Na een poos komen we uit op de sloot waar we voor de middag hebben aangelegd om te eten. Hiervoor moeten we rechtsaf slaan en de fok naar de andere kant doorzetten. Ik bedenk me dat het wel handig is om vaart te houden anders verwaaien we gegarandeerd tegen de kant. Niet dat dat erg zou zijn; het is een zachte wal, maar het staat zo knullig als je je zeeschouw op een drukke doorsteek in het hart van het zeilmekka, in het weiland parkeert. En die Friezen maar lachen...neeeeeeh, dat gaat ons niet gebeuren. Voor de zekerheid stiekum de motor startklaar. Maar alles gaat goed. We sturen kort de bocht om en varen op halve wind de sloot in. Voor en achter ons zijn veel bootjes die de doorsteek gebruiken om naar de andere kant van het meer te komen. We moeten om een rietveldje heen maar kunnen niet te ver uitwijken vanwege de tegenliggers. Het wordt krap en ik voel dat we door de modder gaan. Even valt de snelheid weg maar met wat bijsturen komen we meteen weer op gang. De doorgang voor de tegenliggers is nu wel smal. We zijn hier een bakbeest in vergelijking met de open bootjes die zich langs bakboord verdringen. Even later komen we uit op het meer en gaan met flinke vaart voor de wind kracht 5 terug naar de brug. Na de brug hijsen we de fok weer en varen zo terug naar thuishaven (aldus Martijn). Hoog tijd voor een tonnetje patat, of doet u er ons maar twee.

Ramkoers

14 augustus 2010 - We gaan een dag zeilen met Ingeborg en Casper. Het weer zit erg mee en er staat aanvankelijk een zwakke wind uit het Noorden. Kort buiten de haven hijsen we de fok en kort daarna toch ook maar het grootzeil. We varen richting de zuidelijke meren. Na het kanaal nemen we een doorsteekje dat we onlangs ontdekten. Het is smal en de doorgang ligt verborgen achter een knik met veel groen en overhangende takken. Het zijn dit soort slootjes die zeker mijn voorkeur hebben. Het past helemaal bij het 'oudhollandse platbodem-gevoel' dat me zo aanspreekt. Na de doorsteek volgt nog een smalle sloot en dan zijn we op het meer. We varen een hoekje om en leggen aan op een stille plas om wat te eten. Er wordt gevoetbald, Casper neemt een duik en Martijn probeert zijn nieuwe kegels uit die hij net van Ingeborg en Caspar heeft gekregen. Na het eten hijsen we de fok, geven de neus een zet en varen voor de wind terug naar het meer. Hier varen wat rond en naarmate de middag vordert trekt de wind aan. We liggen op de koers van een andere platbodem die van stuurboord komt. Nadat we de voorrangsregels hebben ontcijferd (beide stuurboord zeil, maar wij zijn loef dus moeten we wijken) lijkt het er op dat we er voorlangs kunnen. Dat blijkt op een meter of 20 te gaan. Ik roep nog iets van 'past precies' naar de dame aan bakboord, maar krijg een bits 'Ja, vind je?' terug... Ze kijkt met een blik van: heb je weer zo'n stel Westerlingen die niet kunnen zeilen. En dat klopt precies, dus laten we laten het daar maar bij. Blijkbaar was onze berekening van de ramkoers iets te vrijzinnig naar het oordeel. Het ligt het met de voorrangsregels duidelijk gevoelig... In Frankrijk heb je stickers voor beginnende automobilisten, en in Cyprus rijden alle huurauto's met een andere kleur kentekenplaat (stuur rechts). Dat zou voor ons ook wel wat zijn in het drukke hoogseizoen. We beloven beterschap. Het is al met al een gezellige dag zeilen.