Dagboek van een scheepshond I

Banjer onze scheepshond, een witte retriever, was vorig jaar in september 5 maanden oud. We konden hem zonder probleem op de punt tillen en hij liep in de haven gewillig met ons mee.

Nu, 7 maanden later, weegt hij 30 kilo en zit in wat hondenkenners noemen 'de tweede angstfase'. Dat betekent dat alles plotseling weer spannend en eng is. Dus om hard tegen te blaffen, voor weg te rennen of vol voor in de ankers te gaan. En steigers en boten vallen in die categorie. Verder alles in de haven dat klappert, heen en weer beweegt of er gewoon onbetrouwbaar uit ziet.

Tsja, en daarop waren we even niet voorbereid. De boot lag er net in en we haalden Banjer uit de auto. Niets vermoedend liepen we naar de steiger en wat we ook maar probeerden, hij ging er niet op. Zelfs niet een heel klein stukje. Wat nu? Uiteindelijk tillen we hem maar op en zetten hem op de punt. Op zijn buik kruipt hij naar de kajuit en kiest vervolgens het linker gangboord om voor de kuip te blijven steken op het schot. Hij is bang en weet niet goed wat hij moet doen. We tillen hem over het schot dat het gangboord van de kuip scheidt en prijzen hem vervolgens de hemel in. Gelukkkig we zijn aan boord.

Na een poosje moet Banjer plassen en ik til hem over het schot naar het gangboord. Hij durft er zelf niet overheen te stappen. Vervolgens gaat hij liggen piepen en komt niet meer vooruit. We leggen matjes op de punt omdat die schuin afloopt en wat glad is. Na een poosje komt hij schoorvoetend, buik vlak boven het dek, oh nee toch niet...weer in zijn achteruit tot zijn achterkant het schot raakt. Na een paar pogingen durft hij wat verder en kan ik hem van de punt tillen. Terug weer hetzelfde liedje maar nu nog harder blaffen en wegrennen als ik hem wil optillen. Ja, als retriever laat je je niet twee keer foppen. Na een aantal keer dit ritueel boot op, boot af, besluiten we om met hem over de steigers te gaan lopen. Zonder riem, doorlopen en niet omkijken, af en toe roepen. En ja hoor hij komt kruipend over de steiger mee. Schichtig op zij kijkend naar het water alsof daar ieder moment een zeemonster kan opduiken. Bij het eind van de steiger is hij al weer op de terugweg, zo'n 15 meter vooruit en telkens omkijkend. Graag zo snel mogelijk er weer af als dat kan. Zo volgen nog een paar steigers. Mensen kijken vreemd op als ze een hond voorbij zien tijgeren. Toch lijkt het wat beter te gaan.  Desondanks is het als hij de boot op moet nog steeds hetzelfde.

Zo zijn we nu een paar weekenden bezig en inmiddels gaat het goed. Al na een aantal steigerwandelingen liep hij redelijk rustig mee. Van een trapje hebben we een soort hondenloopplank gemaakt door de sporten af te dekken met een houten plaat. Daarop vloerkleed. Met een haak hangen we hem aan de rand. Dit is het prototype en Banjer durft er al mee van de punt af. Het lijkt wel wat op een hondenglijbaan. Er mogen nog dwarslatjes op het vloerkleed voor extra grip. Als we hem er met 4 poten op zetten durft hij ook naar boven. Het schotje bij het gangboord is geen probleem meer en hij loopt inmiddels uit zichzelf naar het voordek als er iets interessants voorbij komt. De trap af de kajuit in gaat ook, zij het nog wat onbehouwen. Maken dat je wegkomt dus als hij in flip-de-vliegende-eekhoorn-stijl naar beneden komt. Naar boven gaat alleen met een aanloopje of een zetje.

Onze volgende uitdaging is roeien in Schildpad.

Alweer geen weer

April 2013 - Over een paar weken gaan we het water in en het weer zit niet mee. Het is werken tussen de buien door. Sneeuwbuien welteverstaan. Met dekzeilen ontstaat gaandeweg een soort tent en daaronder is het redelijk droog. Een aantal delen van het onderwaterschip zijn kaal gemaakt omdat er veel roestplekken door kwamen. Na 5 lagen Primocor ziet het er weer mooi uit. Dit spul droogt trouwens ook bij lage temperaturen en dat is nu wel zo prettig. Uiteindelijk de antifouling er op (Hempel Mille Plus / 3,5 Liter).  De oude laag heeft dit keer goed gehouden.
De zwaarden krijgen een nieuwe laklaag. Dat gaat makkelijk met het nieuwe systeem (Owatrol D1/D2). Even schuren met wat D1 en waterproef schuurpapier. Vervolgens afnemen met een doek. Laten drogen en D2 erover. Eigenlijk een dag drogen maar na een uur kan in geval van nood ook. Er gaan 2 lagen D2 op de voorkant. De achterkant laten we voor wat het is.
De houten delen bij de zijklampen en het roer krijgen ook een beurt. In de kuip is het hout aan stuurboord kaalgemaakt en in de olie en lak gezet. Het ziet er een stuk beter uit zo.
Het raam is gerepareerd en geplaatst. Er was nog wat werk om de randen van de uitsparing in de kajuit te ontroesten en weer vlak te plamuren. Zie ook bij verslag werkzaamheden. De kajuit is rondom geschuurd en nu is het alleen nog wachten op een goede dag om te schilderen.

Raamrubber

maart 2013 - Ik ben al enige tijd op zoek naar een passend raamrubber. De rubbers zijn va 1967 en inmiddels aan het vergaan. Bij één patrijspoort ging het lekken. Met vaseline hielden we het nog droog maar dat heeft niet kunnen voorkomen dat de lak onder het raam is aangetast. Het is een lelijke plek en voor we daar iets aan kunnen doen, moet het raam worden gemaakt. In september is het raam eruit gehaald en gedemonteerd. Dat ging gemakkelijk want de kit liet snel los. Het raam bestaat uit twee halve ovalen die met twee messing plaatjes bij elkaar worden gehouden.
De grootste uitdaging blijkt om een passend raamrubber te vinden. Bij de watersportzaak hebben ze alle boeken nageslagen maar zonder succes. Ook op internet is niets te vinden dat echt past. Uiteindelijk nemen we contact op met Westerdijk. Meneer Westerdijk neemt op. We kunnen het beste contact opnemen met Rafa in Leusden (www.rafa.nl). Na een telefoontje met Rafa, die erg behulpzaam zijn, sturen we een mail met de maten (dikte raam, diepte groef en benodigde lengte) en een foto van het raam erbij. We bestellen meteen rubber voor alle ramen. Kunnen we straks weer 46 jaar vooruit (!).
Na een dag komt het pakje binnen. Spannend, zal het passen? Het rubber past perfect en ziet er vrijwel hetzelfde uit als het origineel. Na wat proberen zit het raam weer in elkaar. We besluiten het straks met ordinaire sanitairkit in te kitten. Mocht het er dan weer uit moeten dan gaat dat gemakkelijk. De stalen randen van de uitsparing in de kajuit waren roestig. Deze zijn schoongemaakt en in de Primocor gezet. De oneffenheden geplamuurd en daarna afgewerkt met grondverf.
Verslag, info en foto's in het klusarchief.