Vakantie

13 juni - De auto is volgeladen ondanks dat we gisteren al de nodige spullen hebben gebracht. We komen tot de conclusie dat je hier eigenlijk gewoon een dag voor uit moet trekken in het voorjaar. Boel schoonmaken, inrichten controleren etc. Martijn heeft zijn vakantierugzak met speelgoed volgestopt en kijkt al helemaal uit om weer op de boot te zijn. Gisteren hebben we de watertanks gevuld. Vandaag moeten we nog even langs het winkeltje bij de werf om wat spullen te kopen. We moeten onderandere een nieuwe accu hebben want de oude had het begeven. Dit was er nog niet eerder van gekomen. We kopen ook een gasvles en een nieuwe wateralmanak want de oude is van 2005. We krijgen uitleg over het ruilsysteem met de gasvlessen. De vlessen zijn geldig tot 2015. Voor statiegeld betaal je een x-bedrag. Op op basis van het verschil in tussen het jaartal op de lege en de volle vles wordt het statiegeld verrekend. Krijg je een nieuwere vles: bijbetalen, krijg je een oudere: geld terug. Vooral dat laatste schijnt nogal eens niet te gebeuren. We zijn gewaarschuwd.

En dan denk je: 'even de accu plaatsen, bijladen en klaar'. Bij het plaatsen van de accu blijkt de kabel tussen de min-polen van de motor- en verlichtingaccu te kort. Dit omdat de polen van de nieuwe accu in het midden ziten en die van de oude zaten meer aan de zijkant. Da's een flinke tegenvaller als je eigenlijk op het punt staat om te vertrekken... Maar weer eens het bewijs dat je dit soort dingen op een ander tijdstip moet doen.

Dus met de oude min-kabel terug naar het winkeltje. Daar kunnen ze er weer smakelijk om lachen. Na wat overleggen knutselen ze een nieuwe kabel voor me in elkaar. Deze is in tegenstelling tot de oude kabel, voorzien van klemmen met een M8 bout waarop de kabel met een klemoog wordt vastgemaakt. Twee stukjes kabel, vier klemogen en twee M8-minpoolklemmen. De prijs ben ik al weer vergeten. Het was bijna niets. Ziet er wel meteen een stuk professioneler uit dan de oude kabel dus heeft de tegenslag tenminste een mooi resultaat opgeleverd. De accu is redelijk vol dus we hoeven niet lang te laden.

We varen naar een zijkanaal waar we een mooi plekje vinden bij een werkinham. Er zit een man te vissen die ons wijst op de lange draadeinden die door de beschoeiing zijn geplaatst. Ze verankeren de beschoeiing aan de wal. Aan de achterkant van de beschoeiing kun je daar mooi je boot aan vastleggen (als je er tenminste een kan vinden die niet is afgedekt met grond).
De man komt nog even langs om zijn vangst te laten zien. Het is een snoek van 98 centimeter! Martijn staart vertwijfelt naar het beest dat zijn definitie van vis zichtbaar in verwarring brengt. De man vertelt dat hij, sinds er beschermende maatregelen zijn ingesteld, nauwelijks nog kleine snoek vangt. Een vissende bekende van me vertelt later dat dit komt omdat de soort bij gebrek aan ruimte de kleine en zwakke exemplaren opvreet. De grote vissen overleven.

We varen een dag later naar het natuurgebied in de buurt. Hier zijn we nog niet eerder geweest vanwege de bruggen die je kort achter elkaar moet passeren. De laatste is een spoorbrug. Aangekomen is deze dicht. Er is een bel waar je je kunt melden. We leggen aan en wachten af wat er gaat gebeuren. Na een poosje klinkt een belsignaal maar er gebeurt niets. Nog even later gaat de brug open. Grappig die procedures op het water.

Het natuurgebied is prachtig we blijven hier een aantal dagen en zeilen op een nabijelegen meer. Er zijn volop aanlegsteigers en het is zo vroeg in het seizoen helemaal niet druk. We ontdekken weer een aantal mooie plekjes om terug te komen.



Het varen met Martijn gaat erg goed. Het stoeltje dat we vorig jaar aan boord hadden is een sta-in-de-weg geworden. Hij heeft een nieuw zwemvest dat hem beter zit. Zodra we bij water in de buurt komen gaat het aan. Varen we, dan zit hij met een stuk klimtouw (9 mm.) vast aan de ring op het vest. Het touw verankeren we met een karabiner met mastworp aan het oog van de grootschoot op het dek. Liggen we stil dan mag het touw weg. Af en toe lastig, en voor hem soms vervelend, maar het geeft ons een stuk controle op momenten dat we onze handen plotseling vol hebben bij het varen. Hij is er inmiddels aan gewend en alleen als hij moe wordt geeft het soms problemen. Soms maken we het touw vast aan de giek als deze op de bok ligt. Dit werkt op zich beter voor hem omdat het touw van boven komt en hij er minder over struikelt. Je moet het alleen niet vergeten om te zetten als je gaat zeilen...
Het varen wisselen we telkens af met aanleggen bij een grasveldje. Hier kan hij dan even rennen en voetballen. Ook zijn de paadjes door het riet erg spannend. Bij het koken van het avondeten wordt standaard 'de bar geopend'. Het raam wordt uit de sponning gehaald en er ontstaat door de opening bij de keuken, een verhandeling van drinken bestellen, betalen, en tegen de barman aankletsen. Hij staat dan op het dek en in de kajuit kan er gekookt worden. Slapen gaat veel beter dan vorig jaar. Je merkt dat hij weer een jaar ouder is geworden. Zijn mobiliteit is ook een toegenomen want hij kan zelf via het trapje de kajuit in en uit komen. Dat geeft hem meer vrijheid bij het spelen. Zeilen vind hij wat minder maar dat heeft meer met ons stressniveau te maken aangezien we met zeilen nog weinig ervaring hebben. Hij zegt dan op een geveven moment ook dat we maar weer met de bub-bub-bub (motor) moeten gaan en vaak is dat een wijs besluit.
Verder vindt hij het erg interessant om op zijn knieën voor op de punt te liggen en naar beneden te kijken. Uiteraard alleen met papa of mama erbij.

Het is een week met goed weer. Niet te warm zoals vorig jaar en redelijk wat wind. We maken af en toe van de gelegenheid gebruik om wat lelijke plekken bij te verven. Al met al een succes en we vinden het jammer als we weer terug naar huis moeten.