Ramkoers

14 augustus 2010 - We gaan een dag zeilen met Ingeborg en Casper. Het weer zit erg mee en er staat aanvankelijk een zwakke wind uit het Noorden. Kort buiten de haven hijsen we de fok en kort daarna toch ook maar het grootzeil. We varen richting de zuidelijke meren. Na het kanaal nemen we een doorsteekje dat we onlangs ontdekten. Het is smal en de doorgang ligt verborgen achter een knik met veel groen en overhangende takken. Het zijn dit soort slootjes die zeker mijn voorkeur hebben. Het past helemaal bij het 'oudhollandse platbodem-gevoel' dat me zo aanspreekt. Na de doorsteek volgt nog een smalle sloot en dan zijn we op het meer. We varen een hoekje om en leggen aan op een stille plas om wat te eten. Er wordt gevoetbald, Casper neemt een duik en Martijn probeert zijn nieuwe kegels uit die hij net van Ingeborg en Caspar heeft gekregen. Na het eten hijsen we de fok, geven de neus een zet en varen voor de wind terug naar het meer. Hier varen wat rond en naarmate de middag vordert trekt de wind aan. We liggen op de koers van een andere platbodem die van stuurboord komt. Nadat we de voorrangsregels hebben ontcijferd (beide stuurboord zeil, maar wij zijn loef dus moeten we wijken) lijkt het er op dat we er voorlangs kunnen. Dat blijkt op een meter of 20 te gaan. Ik roep nog iets van 'past precies' naar de dame aan bakboord, maar krijg een bits 'Ja, vind je?' terug... Ze kijkt met een blik van: heb je weer zo'n stel Westerlingen die niet kunnen zeilen. En dat klopt precies, dus laten we laten het daar maar bij. Blijkbaar was onze berekening van de ramkoers iets te vrijzinnig naar het oordeel. Het ligt het met de voorrangsregels duidelijk gevoelig... In Frankrijk heb je stickers voor beginnende automobilisten, en in Cyprus rijden alle huurauto's met een andere kleur kentekenplaat (stuur rechts). Dat zou voor ons ook wel wat zijn in het drukke hoogseizoen. We beloven beterschap. Het is al met al een gezellige dag zeilen.