De kluiver

Het was prachtig weer afgelopen weekend en er stond een goede 4. Mooi weer voor een dag zeilen.
Het leek ons ook eens tijd om de kluiver uit te proberen. Dat is er tot nu toe nog nooit van gekomen. We zagen er altijd wat tegenop en laten we eerlijk zijn, aan twee zeilen hadden we de afgelopen jaren al ruimschoots genoeg. Maar Martijn is inmiddels zo groot dat hij kan helpen tijdens het varen. We merken dat we minder op hem hoeven te letten en daardoor wordt zeilen en varen in het algemeen een stuk makkelijker. Hij zit sinds een paar weken op zeilles bij de vereniging. In het begin was het best spannend (je kunt per slot van rekening omslaan met een Optimist...) maar inmiddels begint hij er veel lol in te krijgen. We merken dat hij daardoor het zeilen met onze boot ook veel leuker vindt.
Terwijl Martijn met Karin de boel op koers houdt ga ik een poging doen om de kluiver te hijsen. Dat valt niet direct mee omdat het ding achter de fok langs moet. En die zit dan behoorlijk in de weg! Het is even zoeken. Hoe werkt dit? Na wat gehannes lukt het om het zeil achter de fok langs te krijgen. Ik haal hem omhoog en het volgende moment valt de wind er in. We zijn verrast over hoeveel het scheelt. Het is net of iemand de  turbo heeft aangezet. Martijn gaat het zelfs iets te hard. Gaat dit wel goed papa?... En omdat Papa het ook niet weet, zegt hij maar van wel. We zijn heel snel aan de overkant. Als we overstag gaan halen we hem weer weg. Dit was leuk!
We ankeren in het moddergat voor de lunch en Martijn roeit wat rond de boot. Daarna zeilen we richting kanaal voor een rondje naar de haven. Martijn stuurt en deelt opdrachten uit. "Mama die fok mag iets strakker hoor!"  Nou, dat belooft nog wat...
Terug in de haven spreken we de buren van verder op de steiger. Ze hebben foto's gemaakt van onze kluiveraktie. Het zag er erg stoer uit al was het maar een klein stukje. Binnenkort gaan we het nog maar eens proberen.