De eerste keer 'buitengaats' slapen

05.07.08
Vandaag gaan we de watertanks plaatsen. Het aansluiten gaat vrij simpel. De slang laat zich makkelijk over de nieuwe doorvoeren plaatsen. Slangklem aandraaien en klaar. We testen met
een laag water en alles blijkt waterdicht te zijn. Als we de tanks hebben afgevuld gaan we een stukje varen en leggen aan langs een kanaal. Het is een populaire overnachtingsplek. Je kunt je boot mooi vastmaken aan daarvoor bestemde witte paaltjes. Voor de zekerheid zetten we nog een spring met een landpen. Pen is niet het juiste woord, het is meer een landkurketrekker.
We hebben hem al vrij snel aangeschaft toen bleek dat niet overal waar wij willen aanleggen vaste punten zijn. Het ding laat zich vrij makkelijk indraaien en zit daarna stevig verankerd in de grond.

Het is een mooie avond en Martijn speelt nog wat op de kant. Hopelijk gaat het slapen dit keer beter. In ieder geval zal hier niemand last van hem hebben mocht hij vannacht huilen.
Slapen blijkt heel goed te gaan alleen is hij al om 5 uur wakker. Ik ga er maar uit. Als we samen naar buiten gaan om te kijken of de vogels al wakker zijn, blijkt de hele omgeving gehuld in mistflarden. De zon komt net op en het is een mooi gezicht. Martijn kijkt verbijsterd om zich heen. Dit is duidelijk niet wat hij zich bij deze dag had voorgesteld. Terug in de kajuit vallen we samen op de bank in slaap en slapen tot 7 uur.

Het is gaan waaien. Er staat zeker windkracht 5 met uitschieters. We besluiten de zeilen eens nader te bekijken. Daarvoor is hier op de kant mooi de ruimte. Bij het uitrollen van het grootzeil en de botterfok schieten we in de lach om de enorme oppervlakte. Mmmmm, moeten we dit gaan hijsen? Nog maar even niet lijkt ons. Er zijn ook twee fokken en een kluiver. Er is duidelijk mee op het wad gezeild want hier en daar zitten restjes zout. We pakken de boel weer in en ik maak nog wat schoon bij de motor. Van mijn broer heb ik de tip gekregen om remmenreiniger te gebruiken. Hij heeft een garage in Portugal dus hij zal het wel weten. Het lost alle vuil en vettigheid op waarna je het met een doek zo kan wegvegen. Met de groffe spuitstraal kun je goed tussen randjes en in de hoekjes komen. Het knapt in ieder geval flink op.

Tegen de middag varen we nog een stukje. Het wegvaren blijkt best lastig. Dit is nieuw, we liggen aan de lage wal. Het plan is om achteruit weg te varen aangezien de romp door de wind tegen de kant wordt geduwd. Die krijgen we zeker niet om. Karin staat op het voordek klaar met de vaarboom om af te houden. Bij het achteruitvaren draait de boeg naar de wal. Ik geef eigenlijk net te weinig gas om een veilige afstand te houden van de kant. De boeg zwaait rakelings langs de kadebeschoeiing. Het gaat net goed. Hier moeten we later nog maar eens over nadenken...
Tijdens het varen gebruiken we de zwaarden om beter koers te kunnen houden. Hebben we gelezen in 'Varen met platbodems'. Met zijwind heeft het duidelijk effect. De zwaarden laten zich makkelijk steken (zeg je dat zo?) Het is leuk om te doen en ziet er stoer uit (dat vertellen ze er in het boek niet bij). Niet dat ik nu een zeil zou durven hijzen maar dat weet gelukkig niemand.
We varen nog een stuk over het meer. Er staat een flinke golfslag. Karin die zich zojuist een plekje op de bank heeft gezocht krijgt een flinke klets water over zich heen. "Leuk he een boot!". Via het meer varen we naar de haven.

We varen naar binnen als altijd maar het indraaien in de box mislukt volledig. Ik zet hem in zijn achteruit en voor we het weten zijn we de box voorbij gedreven... Wat is dit? Op het moment dat je denkt dat je weet hoe het moet, zijn de omstandigheden net weer anders en blijkt dat je er helemaal niets van kunt! Nou ja, net even iets anders, het is windkracht 5-6 in plaats van 3 of geen wind. We liggen overdwars tussen de boxen met de rug in de wind. Het lukt niet om de boeg in de richting van de box te krijgen. We drijven overdwars richting het einde van de rij boxen. In een poging om terug te komen rammen we een paal van een andere box. De ijzeren ring op de kop maakt een flinke kras in de lak. We naderen nog een keer akelig dicht een ander schip. Met zo'n sterke meewind blijkt het veel langer te duren voor je stil ligt. Een vervelend gevoel was er al maar begint zich nu echt aan ons op te dringen. Ondertussen kijken er wat mensen geïnteresseerd toe hoe we dit gaan oplossen. We voelen ons behoorlijke suf.
Karin gaat bijna overboord als de vaarboom, waarmee ze de romp in de goede richting probeert te duwen, in de blubber blijft steken. Het wordt bijna de klassieker van de Venetiaanse gondelier... Bomen heeft dus geen zin, daarvoor blijkt het ook te diep. Ik besluit eerst
achteruit en dan vooruit scherp naar rechts te sturen. Dit heeft wat effect. We liggen tenminste iets minder dwars tussen de boxen. Weer achteruit en nog een keer vooruit scherp naar rechts. We liggen recht en zijn een paar meter dichter bij de box. Dit lijkt te werken, dus herhalen we dit nog maar een paar keer tot we tot onze vreugde de box voorbij zijn. We nemen een aanloop voor de herkanzing. We schampen de paal met de zijkant maar de neus is tenminste binnen. Nog wat gehannes en we liggen tussen de palen. Met kloppend hart maken we de landvasten vast.
Het hele circus heeft zeker een kwartier geduurd en we voelen ons op dit moment een stel behoorlijke prutsers. We nemen de schade op. Er zit een diepe kras in de romp waar de ijzeren ring de lak heeft geraakt. Op de zijkant zit een ondiepe kras. Er is wel een ding goed gegaan: we hebben tenminste geen andere boten geraakt. Dat is voor ons het belangrijkste. We besluiten de lak meteen bij te werken.

Terwijl ik met een schuurpapiertje, kwast en een pot verf op de steiger lig om de boeg bij te werken, komt er een achterbuurman binnen met een platbodem. Het is een stoere boot, volgens mij model visserman. Hij heeft flink de vaart erin en ik besluit de kunst maar eens af te kijken. Hij stuurt strak de bocht om en meteen als de neus in de box is geeft hij vol gas achteruit.
We kijken met respect toe. Ik denk dat ik dit nog niet met de helft van de snelheid durf.
"Dat doe je sneller dan ik" roep ik en vertel dat we een kwartier aan het hannesen zijn geweest. Hij moet er wel om lachen. "We varen al tien jaar maar bij zulke wind blijft het elke keer weer spannend hoor" bekent zijn vrouw. "Ja, en als het niet helemaal lukt neem ik gewoon een paaltje mee" zeg hij. Even later komt hij nog even langs met de tip dat we een paar steigerfenders moeten kopen. In ieder geval voor de scherpe hoek op de zijsteiger tussen de boten. Dan mik je daar gewoon op, zegt hij met een grijns. Doe ik ook. Het heeft onze moraal weer een beetje opgekrikt. Het ligt dus niet helemaal aan ons. We hebben nu een truc om achteruit te varen dwars op de wind. Je moet bij het aanvaren duidelijk meer vaart houden zodat je minder afdrijft. We weten nog niet zeker of we dat durven. Eerst die steigerfenders maar eens kopen!