Na hard werken is het tijd voor genieten. Daarom zijn we een lang weekend op de boot. Als we in de haven komen zien we een partytent staan schuin naast onze box op het gras. Binnen zijn ze net de geluidsinstallatie aan het checken... Nee he... We willen vanavond in de haven blijven en morgen varen, maar met zo'n partytent vertrekken we misschien wat eerder. We worden gerustgesteld als de bewoners van de tent verschijnen. Overwegend 50+ en niet van het type knalharde muziek. Dat zit wel goed. Uit de eerste bewonersbijeenkomst in de tent maken we op dat ze het 'Nautisch Verlangen' heten. Ze zijn gekomen met kruisers van overwegend hetzelfde soort. Een fanclub of iets dergelijks? Het programma wordt doorgenomen en daarna is er een quiz met muziekfragmenten uit de jaren 60 en 70. Tegen half 10 is het stil.De volgende ochtend staan we vroeg op. Het Nautisch Verlangen meldt: ... Goed geslapen want weinig last van deining...' Even later beginnen ze aan de 'nautische les': landvast werpen om een stalen pen.
Wij vertrekken even later voor een rondje meer en daarna ankeren we diep in het moddergat. We varen maar kort want we willen vandaag vooral lekker uitrusten. Het is mooi weer en als snel liggen we voor anker. Eigenlijk met de optie om ook bij de wal te kunnen als we de ketting wat vieren. Voor het gemak heb ik de landvast al om een paal gegooid vlak naast het bordje 'Verboden aan te meren'. Als het nodig is dan kunnen we even met Banjer op de kant. Kort daarna verschijnt er een meneer met hond die argwanend vraagt wat we van plan zijn. We hebben ons altijd al afgevraagd hoe het zit met de steigertjes in het moddergat en dat wordt nu duidelijk. Hij legt uit dat ze regelmatig mensen wegsturen die er niets te zoeken hebben. Achter het dijkje ligt namelijk een natuurgebied van natuurmonumenten en die willen de dijk bij het natuurgebied hebben. Maar de dijk is in het verleden particulier verkocht en ondergebracht in een stichting van eigenaren. Zodra de wachtpost van Natuurmonumenten iemand op de dijk ziet, bellen ze naar de stichting. Die komen vervolgens in aktie om problemen met Natuurmonumenten te voorkomen. We begrijpen elkaar en beloven dat we niet op de kant komen. Later gooien we de lijn los. Als het donker wordt komen twee mannen van
Natuurmonumenten in een bootje controleren of iedereen zich nog aan de regels houdt. We vinden het maar gedoe op de vierkante meter. In Friesland maakt de Marrekrite vereniging (www.marrekrite.nl) aanlegsteigers, bij voorkeur lijkt het, midden in het natuurgebied. Niemand vindt dat een probleem. Op dit soort momenten denken we wel eens met weemoed terug aan Friesland en de prachtige aanlegplekjes.De avond valt en het wordt rustig op het water. De koekoek kondigt regen aan. We zijn blij dat we zo diep in het moddergat kunnen ankeren want dat is ons alternatief voor het gebrek aan aanlegplaatsen. We liggen inmiddels tegen (of in?) het riet en weten weer waarom we een platbodem hebben.
Bij de koekoek zit de klimaatverandering nog niet in de genen want de volgende dag is het stralend weer. Even later horen we hem weer alsof hij nog wat probeert recht te zetten. Eigenlijk een fascinerende vogel en dank zij zijn geluid bij iedereen bekend. En dat terwijl je er bijna nooit een ziet. De afstand tussen de tonen (koe-koek) varieert van een kleine terts tot bijna een kwart. Het schijnt dat hij aan het begin soms moeite heeft met de intonatie van een zuiver 'koe-koek'. Hij zingt dan eerst vals en stelt de hoge toon gaandeweg bij. Ik schrijf 'hij' want alleen de mannetjes koekoeken. En dat is maar goed ook. Het wordt een zomerse dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten